เจ็ดเดือนต่อมา
วันนี้เป็นวันเกิดของนาง อันซูเซี่ยถูกต้าหลงและอี้หลงที่สวมหน้ากากของเสียนอ๋องมายังฝั่งตะวันตกของวังหลวง
พวกเขาต่างประคองนางอย่างรักใคร่ด้วยบัดนี้นางได้ตั้งครรภ์บุตรของพวกเขาแล้วจากนั้นจึงผ่านแนวพุ่มไม้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง
ด้านหน้าของนางเป็นตำหนักที่คล้ายจะสร้างขึ้นมาใหม่ ไม่นับว่าใหญ่มากนักตกแต่งอย่างเรียบง่ายและยังมีสวนเล็ก ๆ อยู่ด้านหน้า
สถานที่แห่งนี้ดูคุ้นตาของอันซูเซี่ยเป็นอย่างมาก กระทั่งเดินเข้ามาใกล้นางได้ยินเสียงลูกไก่ตัวเล็กดังมาจากด้านหลัง
นางมองสามีทั้งสองด้วยสายตาตื่นตะลึง
“ฝะ ฝ่าบาท สถานที่นี้ช่างเหมือนกับตำหนักของหม่อมฉันที่แดนสู่เหลือเกินเพคะ”
“ใช่ เป็นเช่นนั้นข้าเพิ่งให้คนสร้างขึ้นมาใหม่ ลอกเลียนแบบตำหนักของเจ้าในแดนสู่โดยคำบอกเล่าของแม่นมของเจ้า เรื่องนี้ต้องยกความชอบให้อี้หลง เขาทุ่มเทเพื่อตำหนักนี้ของเจ้ามากเพียงใด”
“ฝ่าบาท”
อันซูเซี่ยน้ำตาซึมแล
