ซูเฟยยังไม่ยอมแพ้ สายพระเนตรของฝ่าบาทที่มองมายังนางนั้นทำให้นางรู้สึกหวาดกลัวยิ่งนัก ทว่านางก็ต้องดิ้นรนหนีจากความผิดนี้ให้จงได้
ซูเฟยบีบน้ำตาอ้าปากร้องขอความเป็นธรรมทั้งร่ำไห้
“ฝ่าบาทเพคะ หม่อมฉันยังมิได้ทำอันใดผิดเพคะ หม่อมฉันเพียงแต่มาเดินเล่นเท่านั้น มิคิดว่าจะมาพบทั้งสองพระองค์ที่นี่นะเพคะฝ่าบาท”
ต้าหลงกลับเอ่ยว่า
“ซูเฟย! เจ้าไม่เคยมาเหยียบที่นี่มาก่อน วันนี้นำคนมามากเพียงนี้เพื่อเป็นพยานเจ้าจะให้เราเชื่อหรือว่าในใจนั้นไม่มีแผนร้ายอันใด เราเกลียดที่สุดก็คือคนที่เลี้ยงไม่เชื่อง เจ้าเป็นสนมของเรามาหลายปีแล้วเจ้ายังไม่รู้อีกหรือ”
“ไม่นะเพคะ พระองค์เข้าใจหม่อมฉันผิดแล้ว ซูเฟยมิกล้าเพคะ หม่อมฉันมิกล้า”
ในเมื่อนางไม่ยอมรับต้าหลงจึงเป็นผู้เปิดเผยความจริง ว่าเขาผู้นี้ได้สืบเรื่องนี้มานานแล้ว ต้าหลงจ้องซูเฟยดวงตาแข็งกร้าว เอ่ยน้ำเสียงต่ำน่าหวาดผวา
“เรื่องนี้เราได้สอบสวนอย่างละเอียดแล้ว
