เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
เมื่อเกือบฟ้าสางแล้ว ร่างของหมอผีต่ำช้าเหลือให้เห็นเป็นเพียงแค่เศษผ้าหุ้มกองกระดูกป่น เพราะทั้งเลือดทั้งเนื้อถูกผีตายโหงรุมทึ้งดูดกินไปจนสิ้น ไอ้ครั้นจัดการเก็บซากผี ห่อด้วยผ้ายันต์สะกดวิญญาณ แล้วเอาใส่ลงไปในหม้อดินเดินถือกลับขึ้นไปบนเรือน “ข้าให้เอ็ง เฝ้าพ่อครูในห้องมิใช่หรือ” ไอ้ครั้นเดินอุ้มหม้อดินใส่ผีขึ้นกระไดเรือน มาเจอไอ้รุ่งยืนทำหน้าซื่ออยู่ “ข้าอยู่ในนั้นจะช่วยอะไรได้” “อยู่ข้างนอกเอ็งก็ช่วยไม่ได้อยู่ดี กลับวัดไปเสียเถิด เสียงระฆังดังแก๊งๆ อยู่นั่น เอ็งไม่ไปเดินตามหลวงตาบิณฑบาตหรืออย่างไร” “หลวงตาท่านอายุมากแล้ว ช่วงนี้ท่านอาพาธไม่ได้ออกไปบิณฑบาตหลายวันแล้ว” “หลวงตาอาพาธ แล้วเอ็งไม่อยู่คอยดูแลท่านหรือไร เอาล่ะทางนี้หมดเรื่องแล้ว ยังไงข้าก็ขอบใจเอ็งที่อุตส่าห์พาพ่อครูกลับมาส่งจนถึงเรือน เอ็งกลับไปเสียเถิด” ไอ้ครั้นเดินเอาหม้อผีไปวางลงตรงแท่นพิธี หันมามองคนนอกอย่างไอ้รุ่ง ด้ว