ด้วยรักและวิญญาณ

ตอนที่ 19 เงาคุณไสย

“ไอ้ครั้น ทำไมมึงถึงอยากเป็นหมอผี”

วิญญาณเนื้อทองนั่งกอดเข่าเท้าแขนอยู่บนหิ้งไม้ประจำของมัน ดวงตาแดงก่ำถลนมองลงไปยังไอ้ครั้นเพื่อนเล่น เพื่อนหัวกันมาตั้งแต่เล็กๆ เมื่อแรกเริ่มจำความได้ เนื้อทองก็ได้ไอ้ครั้นคนนี้แหละ คอยป้อนข้าว ป้อนน้ำให้ตั้งแต่ตัวน้อยๆ จนเติบใหญ่ ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไรที่เนื้อทองจะมองเห็นมันไม่ต่างจากพี่ชายร่วมสายโลหิตคนหนึ่ง

“ถ้ากูไม่เป็นหมอผี แล้วมึงจะให้กูไปเป็นอะไร”

ไอ้ครั้นนั่งชันเข่าแหงนคอขึ้นไปมองหน้าผีเนื้อทอง มือสองข้างยังเหลาไม้แก่นจันทร์เพื่อเตรียมเอาไว้สำหรับนำไปแกะสลักทำพิธีเรียกดวงวิญญาณผีเด็กหรือผีเร่ร่อนให้เข้ามาสิงในแก่นจันทร์นี้ แล้วสะกดใส่เข้าไปไว้ในขวดแก้ว สำหรับส่งต่อให้ไปเป็นผีเลี้ยงของใครก็ตามที่เข้ามากราบไหว้ หรือยกขันธ์ครูให้หมอคุ้ม เพื่อบอกกล่าวอยากได้ อยากมีผีไปเลี้ยงไว้เป็นพรายกระซิบบ้าง ผีเฝ้าที่ เฝ้าเรือนบ้าง

“กูก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่มึงไม