บทที่7 🦢ความอ่อนโยนที่หายไป💦Nc+🔥

1462 คำ

ด้วยอารมณ์กระสันของชายหนุ่มบวกกับฤทธิ์ของแอลกอฮอร์ที่ไหลเวียนอยู่ในเส้นเลือด เอวหนาอัดกระแทกโหมแรงกระหน่ำเข้าหาร่างเล็กที่นอนทอดกายอยู่ใต้ร่าง เขาไม่ได้คำนึกถึงความเจ็บปวดที่เธอจะได้รับแม่แต่น้อย เสียงคำรามกึกก้องราวกับราชสีห์กลางป่าใหญ่ หากแต่กวางน้อยที่เป็นเหยื่อกลับกำลังอ่อนแรงลงเรื่อย ๆ มีเพียงเสียงร้องไห้เล็กๆในลำคอ ปนกับเสียงกรี๊ดร้องครวญมาเป็นพักๆด้วยความน่าสงสาร “เจ็บ ฮือ~ พี่เวหา หยุดเถอะ ฮือ โซ่เจ็บ อ้า อื้มมม..” เสียงเล็กหายเข้าไปในลำคอ “หุบปปาก ฉันไม่อยากได้ยินเสียงเธอ” ปักๆ ปักๆ มือใหญ่ปิดปากเล็กไว้แน่นไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกมา เหลือเพียงเสียงกามที่ยังคงดังสนั่นลั่นไปทั่วทั้งห้องนอนขนาดใหญ่ ใบหน้าคมแสยะยิ้ม เขาหลับหูหลับตาอัดกระแทกท่อนเอ็นยักษ์เข้าใส่ร่องแคบจนขอบเนื้อนิ่มแดงช้ำ เรี่ยวแรงมหาศาลถูกโหมเข้ามาสาวน้อยไม่เปิดโอกาสให้มีเวลาได้พักหายใจ จังหวะกระเส่าถี่ยิบความเสีย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม