"ยังเป็นยาตัวเดิมขอรับหรือเขาเพิ่มเข้าไปให้ผู้น้อยไปถามดีหรือไม่"
หานเซียวโบกมือ
"ช่างเถิด เพิ่มหรือไม่อย่างไรข้าก็ต้องกินอยู่ดี"
ผู้เฒ่ามองโจ๊กที่พร่องไปเพียงนิดเดียว ทั้งที่แต่ก่อนในยามที่หนานอิงต้มมาให้นั้นนายน้อยผู้นี้แทบจะกินทั้งหม้อแล้วถึงกับถอนหายใจออกมา
"นายน้อยเหตุใดกินน้อยนักเล่าขอรับ หรือว่าฝีมือการทำอาหารของข้าแย่เพียงนั้น เช่นนั้นท่านก็ควรปล่อยให้หนานอิงกลับมาทำอาหารดังเดิม เลิกลงโทษนางเถิดขอรับ ไม่ว่านางทำสิ่งใดไม่ถูกต้องแต่หากพวกท่านคิดถึงความดีของนางก็ควรยกโทษให้นางนะขอรับ"
ชายแก่พยายามที่จะช่วยเหลือหนานอิงอย่างเต็มที่ เพียงวันสองวันที่นางไม่ได้ลงมือทำอาหารสองพี่น้องนี่ก็แทบจะลากเขาไปตัดคอโทษฐานที่ทำอาหารไม่ถูกใจเสียแล้ว
หานเซียวย่นจมูก เขาย่อมไม่ยอมรับว่าเป็นความผิดของตนเองที่ทำให้นางเป็นเช่นนั้น
"ผู้ใดทำโทษนางกัน เป็นนางที่ทำตัวเองท่านก็รู้ว่าข้าหาได้บังคับนาง ท่า
