ก่อนหน้าจะได้ลิ้มรสชาติของอาหารที่หนานอิงทำ ฝีมือของท่านตานายพรานผู้นี้ก็ยังพอที่จะยัดลงท้องได้ แต่หลังจากได้ลิ้มลองรสมือของสตรีผู้นั้นแล้ว อาหารที่อยู่ตรงหน้าในยามนี้ล้วนยากที่จะยัดลงท้องเสียจริง ทั้งรูปร่างหน้าตาของสิ่งนี้ก็ยากเกินที่จะทำใจเรียกว่าอาหารคน
หากเป็นทหารในกองเสบียงลู่หนิงหวังคิดว่าเขาคงคิดจะลากทหารพวกนั้นไปตัดหัวแล้วโทษฐานทำอาหารคนให้กลายเป็นอาหารสุนัข
เมื่อไม่เจริญอาหารคนทั้งสองจึงวางตะเกียบลงอย่างพร้อมกัน และไม่สนใจที่จะพูดคุยกับอ้ายเจิงเรื่องอื่นอีกต่อไป
"ท่านอ๋องท่านจะปล่อยให้นางนั่งอยู่อีกนานเท่าใด"
หานเซียวบ้วนปากพร้อมทั้งเดินไปที่เตียงนอน เขาขยับที่เข้าไปด้านในแน่นอนว่าที่ว่างที่เหลือย่อมแบ่งให้พี่ชาย เขานอนตะแคงเนื่องจากแผลที่หลังยังไม่หายดี ยังกระดิกนิ้วเรียกอ้ายเจิงเข้าไปหาแล้วชี้ไปที่อ่างไม้ที่วางอยู่ด้านข้าง
อ้ายเจิงรู้แล้วว่าเขาต้องทำหน้าที่นี้แทนหนานอิง จ
