ผ่านมาหลายวันหนานอิงก็หายดีจนเกือบเป็นปกติ หนานอิงเองก็โล่งอกแล้วเมื่อรู้เห็นสีหน้าของท่านตาดีขึ้นมาก
"เขาไม่ตายใช่หรือไม่เจ้าคะ"
ท่านตาส่งยิ้มแล้วพยักหน้าเบา ๆ ในเมื่อเขาไม่ตายจึงทำให้หนานอิงแทบกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ ความลำบากใจสำนึกผิดตลอดหลายวันที่ผ่านมลายหายไปอย่างสิ้นเชิง
หนานอิงคิดว่าตนเองก็หายดีคนผู้นั้นก็ไม่ตายแล้วแล้ว บัดนี้นางจึงไม่จำเป็นต้องห่วงสิ่งใด ความหวาดกลัวในใจของนางยังมีหนานอิงจึงคิดที่จะหนี แต่ท่านตาผู้นั้นกลับเอ่ยว่า
"นายท่านผู้พี่ไม่อยู่อีกสองสามวันถึงจะกลับในตอนนี้แม่นางช่วยข้าดูแลนายน้อยจะได้หรือไม่ ข้าวสารกำลังจะหมด ข้าต้องลงเขาไปซื้อ จู่ ๆ พวกเจ้าโผล่มาไม่ทันได้เตรียมการจึงวุ่นวายเพียงนี้"
หนานอิงยังมีมโนธรรมในใจ ในกระท่อมนั้นมีคนเจ็บผู้หนึ่งอยู่และเขายังเจ็บเพราะนาง ส่วนชายชราผู้นี้ก็คือผู้ที่คอยดูแลนางในยามนางเจ็บป่วยนางจึงไม่อาจเห็นแก่ตัวได้
"ข้าอย่างไ
