โรงพยาบาลพงษ์รพี
หนึ่งฤทัยหายหน้าไปเกือบ 2 อาทิตย์แล้วตั้งแต่ที่เขาเห็นเธอวันนั้น และได้รู้จากกรพิณอีกว่าเธอลาป่วยไปเป็รอาทิตย์ และก็เพิ่งไปทำงานได้ 2-3 วันแต่กรพิณบอกกับเขาว่าสีหน้าเธอดูไม่ดีเลยจนเขาเริ่มรู้สึกกังวลขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก
“คุณหนึ่งฤทัยมีนัดตัดไหมวันไหนครับ..?”
เขาถามพยาบาลคนหนึ่งที่เดินเข้ามาเอาแฟ้มคนไข้พอดี
“พรุ่งนี้ค่ะคุณหมอ..”
“ให้ใครโทรไปแจ้งเธอหรือยังครับ..?”
“สิริโทรแล้วค่ะแต่คุณหนึ่งยังไม่รับสายเลยค่ะ สิริโทรตั้งแต่เมื่อวานแล้วนะคะ..”
“ลองโทรไปย้ำอีกหลายๆรอบนะครับ ผมกลัวว่าเธออาจจะลืม..”
“ได้ค่ะคุณหมอ..”
พยาบาลรับคำเขาแล้วก็ขอตัวออกจากห้องไป เขาเครียดขึ้นมาทันทีเพราะอยู่ๆเธอก็หายตัวไปแบบนี้ ไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง
เขานั่งคิดอยู่นานว่าจะเอายังไงดีจึงเปิดไปดูแฟ้มประวัติของเธอเพื่อดูเบอร์ติดต่อแล้วตัดสินใจโทรไปหาเธอเอง แต่โทรเท่าไหร่เธอก็ไม่รับ
