คอนโด หมอพงษ์รพี
เธอรู้สึกว่าเหมือนมีใครกำลังเปิดประตูเข้ามาในห้องนอน แต่ก็ยังแกล้งหลับอยู่แบบนั้นเพราะไม่กล้าลืมตา แต่พอได้ยินเสียงของเขาพูดขึ้นเธอรู้ได้ทันทีว่าเป็นหมอพงษ์รพี แต่เธอก็ยังแกล้งหลับต่อไปเรื่อยๆเพราะอยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรต่อไป เมื่อเห็นว่านานมากแล้วจึงลืมตาขึ้นมาดูและก็เห็นมือของเขาอยู่ใกล้ๆบริเวณหน้าของเธอพอดี
“หมอ..”
“คุณหนึ่ง..”
เขาอึ้งตาโตที่อยู่ๆเธอก็ลืมตาขึ้นมาจึงรีบชักมือกลับแล้วกำลังจะลุกขึ้นยืน แต่เธอจับมือเขาเอาไว้แล้วลุกขึ้นนั่งกระชากแขนเขาให้ล้มลงมานั่งลงบนเตียงนอนคู่กับเธอ
“คุณหนึ่ง..”
“หมอเป็นห่วงหนึ่งหรอคะ..?”
“เอ่อ..”
เธอจู่โจมถามเขาขึ้นทันทีแต่เขากลับอ้ำอึ้งไม่ยอมตอบ
“รู้ไหมคะว่าหมอหายหน้าไปเป็นอาทิตย์หนึ่งคิดถึงหมอมากแค่ไหน..หนึ่งอยู่ห้องคนเดียวหนึ่งเหงามากเลยนะคะ..”
เขาจ้องมองใบหน้าที่ดูออดอ้อนของเธอด้วยใจแต้นรัว ทั้งชุดนอนที่เธอใส่ตอนนี้ ทั้งใ
