หนีหน้า
1239 คำ
คืนที่ 2
โรงพยาบาลพงษ์รพี ช่วงพักเที่ยง
“ข้าวมือเที่ยงค่ะคุณหนึ่ง..”
พยาบาลเข็นรถอาหารมื้อเที่ยงเข้ามาหาเธอ เธอก็ทำหน้าไม่พอใจ
“นี่ข้าวเช้าคุณหนึ่งยังไม่ได้ทานอีกหรอคะ..?”
“หมอละคะ..?”
หนึ่งฤทัยไม่ได้ฟังที่พยาบาลถามเลย แต่เธอเลือกที่จะถามคำถามที่เธออยากรู้ตอนนี้มากกว่า
“เมื่อวานตอนเย็นหมอก็ไม่มา เมื่อเช้านี้ก็อีกที่หมอไม่มาดูอาการหนึ่ง หมอไปไหนคะ..?”
“คุณหมอน่าจะไปทานข้าวที่โรงอาหารนะคะ..”
“แล้วนี่คุณหมอไม่คิดจะมาดูอาการของหนึ่งหน่อยหรอคะ วันนี้หนึ่งยังไม่เห็นหน้าเขาเลยนะคะ..?”
“ก็คุณหมอบอกว่าคุณหนึ่งไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็เหลือแค่นอนพักที่โรงพยาบาลให้ครบตามที่คุณหมอสั่ง พรุ่งนี้ก็ออกจากโรงพยาบาลได้แล้วนะคะ..”
“แต่หนึ่งยังปวดหัวอยู่นี่คะ ไปบอกคุณหมอนะคะว่าหนึ่งจะนอนที่นี่ต่ออีก 3 คืน..”
“แต่ว่า..”
“คุณหมอขับรถชนหนึ่งนะคะ แล้วแผลที่เย็บนี่ก็ใหญ่มากด้วย จะเป็นแผลเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้ยังไงหนึ่งก็จะนอนที่นี่ต่ออีก 3 คืนค่ะ..”
เธอพูดจบก็นอนลงบนเตียงหันพลิกหน้าไปอีกทางอย่างอารมณ์เสีย จนคุณพยาบาลทำตัวไม่ถูก
“คุณหนึ่งไม่ทานข้าวเที่ยงหรอคะ..?”
“ไม่ค่ะ ถ้าคุณหมอไม่มาคุยกับหนึ่งให้รู้เรื่อง หนึ่งก็จะไม่กิน..”
พยาบาลทำสีหน้าลำบากใจแล้วเธอก็เดินออกไปข้างนอกห้องคุยกับเพื่อนพยาบาลด้วยกัน
“คนไข้ที่ถูกคุณหมอขับรถชนไม่ยอมทานข้าว บอกว่าจะขอคุยกับหมอให้รู้เรื่องก่อน เรื่องที่จะขอนอนที่นี่ต่ออีก 3 คืน..”
“ทำไมละ..อาการของเธอก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้วนี่ นอกจากรอเวลาแค่มาตัดไหมเท่านั้น..”
“ฉันก็ไม่รู้..ยืนยันท่าเดียวว่าจะขอนอนต่อ ถ้าไม่ยอมเธอจะไม่ยอมกินข้าวเด็ดขาด..”
“เดี๋ยวผมจัดการเอง..”
“คุณหมอ..”
คุณหมอพงษ์รพีที่ยืนฟังอยู่สักพัก ก็เดินเข้ามา แล้วพอเขาพูดจบเขาก็เดินตรงไปที่ห้องพักของเธอทันที
เขาเดินเข้ามาในห้องของเธอได้ก็เห็นเธอนอนพลิกหันหลังไปอีกทาง ทำให้เขารู้สึกกล้าๆกลัวๆไม่กล้าเข้าไปใกล้เธอมากนักพอนึกถึงเรื่ิองเมื่อวานตอนเช้า ก็ทำให้รู้สึกกลัวเธอขึ้นมา
“มาแล้วหรอคะ..?”
เขาหยุดชะงักเท้าทันทีพอได้ยินเสียงของเธอ แล้วพอเธอหันหน้ามาเขาก็กบืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่
“หนึ่งเพิ่งรู้นะคะว่าคุณหมอไม่มีจรรยาบรรณของความเป็นหมอเลย เพราะคุณหมอหนีคนไข้กลับบ้านแล้วก็หนีไปทานข้าวได้อย่างสบายใจแบบนั้น”
“ผมไม่ได้หนี..”
“แล้วทำไมเมื่อวานตอนเย็นคุณหมอไม่มาหาหนึ่ง เมื่อเช้านี้ก็ด้วย..?”
“คือผม..”
“หนึ่งจะนอนที่นี่ต่ออีก 3 คืนนะคะ แล้วหลังจากวันนี้หนึ่งต้องได้เห็นหน้าหมอทุกวัน ถ้าหมอไม่มาหนึ่งจะโวยวายให้ลั่นโรงพยาบาลเลยว่าหมอขับรถชนหนึ่งแล้วไม่รับผิดชอบ..”
“คุณ..”
“หนึ่งเอาจริงนะคะ หนึ่งไม่ได้พูดเล่น..”
“คุณทำแบบนี้คุณต้องการอะไร..?”
“ก็หนึ่งบอกแล้วไงคะว่าหนึ่งต้องการคุณหมอ..เมื่อวานหนึ่งบอกแล้วคุณหมอจำไม่ได้หรอคะ...หรือว่าคุณหมอคิดว่าหนึ่งพูดเล่น..?”
“...”
“หนึ่งพูดจริงค่ะ แล้วหนึ่งก็ไม่สนด้วยที่คุณหมอมีแฟนแล้ว เพราะหนึ่งจะทำให้คุณหมอเป็นของหนึ่งให้ได้..”
“ไม่มีทาง..ผมกับกรเรารักกัน ผมไม่มีวันเลิกกับกรแล้วหันมาชอบคุณหรอก..”
“หนึ่งไม่ได้บอกให้คุณหมอชอบหนึ่งนะคะ แล้วก็ไม่ต้องการให้คุณหมอเลิกกับกรด้วย หนึ่งแค่บอกว่าหนึ่งต้องการคุณหมอก็เท่านั้น..”
“....”
เขายืนนิ่งเพราะคำพูดของเธอมันคงไม่ได้ถึงเรื่อง Sex หรอกใช่ไหมที่เขาเดา
เธอลุกขึ้นยืนแล้วเดินเข้ามาหาเขาช้าๆ
“หัวใจของหมอจะเป็นของใครก็ช่างหนึ่งไม่สน แต่ตัวของหมอต้องเป็นของหนึ่ง..”
“คุณมันบ้า..ผมไม่มีวันทำตามที่คุณต้องการเด็ดขาด”
“งั้นก็ลองดูไหมคะว่าหนึ่งจะทำสำเร็จไหม..?”
“ผมรักกรแล้วผมก็ซื้อสัตย์กับกรคนเดียว ผมไม่มีวันเอาตัวเองลงไปทำเรื่องสิ้นคิดกับคุณเด็ดขาด แล้วเมื่อวานที่คุณจูบผมผมก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเลยสักนิด เพราะมันเกิดจากความไม่เต็มใจของผม ถ้าผมจะรู้สึกมีแค่คนเดียวเท่านั้นนั่นก็คือกร..”
เธอมองหน้าเขาอย่างไม่ค่อยพอใจนัก เพราะไม่มีใครกล้าปฎิเสธเธอแบบนี้เลยสักคน
“ก็เรื่องของหมอค่ะ เพราะหนึ่งไม่แคร์”
“ผมบอกไปที่กรแล้วให้แจ้งฝ่ายบุคคลคุณว่าพรุ่งนี้คุณจะออกจากโรงพยาบาล ถ้าคุณไม่ออกคุณก็ไปแจ้งที่ทำงานคุณเองแล้วกัน เพราะถ้าเขามาถามผม ผมก็จะบอกตามความจริงว่าคุณปกติดีไม่มีอะไรที่ผิดปกติเลยสักนิดนิกจากความคิดจิงคุณที่ไม่ปกติ..”
“คุณหมอ..”
“ทานข้าวนะครับ เพราะถ้าคุณไม่ทานข้าวแล้วปวดท้องเป็นโรคกระเพาะอีกผมจะได้ส่งคุณไปแผนกลำไส้ ก็จะมีหมออีกท่านมาคอยดูแลคุณอทนผม..”
เธอยืนกำมือแน่นด้วยความโกรธจัด ที่ทำอะไรเขาไม่ได้
“หมดเรื่ิองแล้วผมขอตัวนะครับ..”
เขาพูดจบก็เดินออกจากห้องพักของเธอไปทันที
“คิดหรอว่าจะชนะหนึ่งได้ ไม่มีวันหรอกหมอ”
...
พยาบาลมารายงานกับคุณหมอพงษ์รพีว่าหนึ่งฤทัยยอมออกจากโรงพยาบาลไปตามกำหนดแล้ว เขาจึงรู้สึกโล่งอกที่เธอกลับไปได้สักที เพราะกลัวทุกครั้งที่ต้องอยู่ใกล้ๆเธอ
“ผู้หญิงอะไรไม่มียางอาย มายั่วยวนผู้ชายแบบนั้นแถมยังรุกหนักมาจูบผู้ชายก่อนอีก..”
เขายกมือขึ้นมาแตะที่ริมฝีปากตัวเองก็รู้สึกแปลกใหม่ เพราะเขากับกรไม่เคยจูบดูดดื่มแบบรุนแรงและเร่าร้อนแบบนี้มาก่อน มีแค่จุ๊บกันแบบเด็กๆเท่านั้น นี่คือมากสุดสำหรับเขาและเธอแล้ว เพราะเธอเป็นผู้หญิงเรียบร้อยจนเขาไม่กล้าทำอะไรที่เลยเถิดกับเธอไปมากกว่านี้เพื่อไม่ให้เธอเสียหาย อยากจะถนอมเธอเอาไว้จนถึงวันแต่งงาน
2 วันผ่านไป
“เชิญคุณหนึ่งฤทัยพบคุณหมอพงษ์รพีค่ะ”
เธอนั่งยิ้มอย่างพอใจแล้วก็ลุกขึ้นยืนเดินเข้าไปในห้องของหมอพงษ์รพี
“หมอไปไหน..?”
“หมอพงษ์รพีมีเคสด่วนนะคะ เดี๋ยวดิฉันดูแผลให้คุณหนึ่งเองค่ะ เชิญค่ะ”
คุณหมอผู้หญิงอีกคนในโรงพยาบาลกำลังจะเดินเข้ามาหาเธอ เธอก็เดินถอยหลังหนี
“หนึ่งจะพบคุณหมอพงษ์รพีคนเดียวเท่านั้นค่ะ ถ้าคุณหมอไม่มาหนึ่งจะไม่กลับ..”
“เอ่อ.คือ..”
“มีด้วยหรอคะคุณหมอหนีคนไข้ที่ตัวเองเป็นคนขับรถชน ถ้าหมอไม่มารับผิดชอบดูแลแผลให้หนึ่งหนึ่งก็ไม่กลับค่ะ..”
- ผู้เขียน
