จิ้งทัวร์ขอผัว l 03.4 l พลุ
969 คำ
จิ้งทัวร์ขอผัว l 03.4 l พลุ
ไอ้เปาอ้าปากเหวอ เหมือนจะถามว่ามันทำผิดอะไร ส่วนฉันก็ได้แต่ยิ้มเหยเกกับความมั่วของพวกมัน แต่ฉันไม่เฉลยหรอกนะ ปล่อยให้มันเข้าใจผิดเป็นสีสันชีวิตไปดีกว่า สนุกจะตาย
“I’m sorry. Really sorry (ฉันขอโทษ ขอโทษจริงๆ)” ไอ้เปารีบก้มโค้งแล้วถอยหลังมาสองก้าวพลางทำท่าขอตัว ดึงแขนไอ้นุ่น แล้วไอ้นุ่นก็ดึงแขนฉัน เดินฉับๆ หนีเจ๊คนนั้นอย่างรีบร้อน
พอเราหนีออกมาได้แล้ว ก็ตรงไปยังจุดดูพลุของไอ้เปา น่าภาคภูมิใจมากๆ ที่มันไม่พาพวกเราหลงทาง พวกเราเดินออกจากสถานีรถไฟก็เจอกับจุดชมวิวข้างแม่น้ำที่มีผู้คนยืนออกันมากมายคล้ายกับรอดูพลุที่เป็นจุดขายของที่นี่
ไอ้เปาหยิบกล้องขึ้นมาทำท่าตื่นเต้น ก่อนจะเดินแทรกเข้าไปด้านในเพื่อหามุมสวยๆ สำหรับการถ่ายรูป
“มึงๆ มุมนี้เป็นไง กูเห็นคนถ่ายลงในไอจีแล้วมีพลุอยู่ด้านหลัง” มันยืนจับราวเหล็กแล้วพยายามเซ็ตมุมกล้อง พร้อมเปิดรูปในไอจีให้ฉันดู ฉันหัวเราะแห้งๆ
“ถ่ายอ่ะได้ แต่มันจะไม่ได้ถ่ายติดแค่มึงอะดิ” ฉันว่าแล้วผายมือไปทางผู้คนประมาณสามล้าน หนาแน่นยิ่งกว่ากรุงเทพมหานคร ทั้งยืน ทั้งนั่ง แม้แต่ตรงซอกหลืบก็ยังมีป้าแก่ๆ ที่นั่งยองๆ ขวางทางคนอื่นเพราะความเหนื่อย
ส่วนไอ้ภาพในไอจีที่ไอ้เปาโชว์น่ะไม่มีคน แต่ฉันก็ไม่รู้ว่ามันถ่ายยังไง
“ทำไมวันนี้คนมันเยอะนักวะ” ไอ้เปาสบถ
“แหม มึง ก็มันแหล่งท่องเที่ยวปะ ละเดี๋ยวเค้าจะจุดพลุแล้วเนี่ย เห็นบอกมีการแสดงอะไรด้วย” อีนุ่นว่า
“กูรู้ กูแค่เซ็ง แต่ไม่เป็นไรหรอกยังไงหน้ากูก็หล่อ”
“จะถ่ายปะ เดี๋ยวกูถ่ายให้” ฉันเอ่ยปาก ไอ้เปาย่นคิ้วคิดเล็กน้อย
“มึงถ่ายจะเสียดายเวลากดชัตเตอร์ปะ ถ่ายคนหล่อให้ดูเหี้ยตลอด พวกมึงไม่เคยถ่ายกูได้ดีเลยนะ” มันหันมาด่ากราดพวกเราด้วยท่าทางเซ็ง ไอ้นุ่นเบ้ปากพลางเท้าสะเอวสวน
“ทีมึงถ่ายกูอ้วน กูยังไม่บ่น”
“อันนี้เป็นที่น้ำหนักมึง ไม่ใช่เพราะฝีมือกู มึงต้องลดน้ำหนักไม่ใช่มาบอกให้กูถ่ายให้ดูผอม ไอ้เวร!”
“งั้นที่ถ่ายแล้วหน้ามึงเหี้ยก็เป็นที่หน้ามึงเหมือนกันแหละ ถ้ามึงไม่ไปศัลก็ใช้แอพพลิเคชั่น B612 มึงรู้จักไหม?”
“มึงจะเอาไงฮะนุ่น เอาไง” ไอ้เปาจิ๊จ๊ะแล้วตีกันสองคน ในขณะที่ฉันหัวเราะที่พวกมันทะเลาะกัน
“ตกลงมึงจะถ่ายหรือไม่ถ่าย ถ้าถ่าย กูจะถ่ายให้” ฉันตัดบท เพราะถ้าไม่รีบถ่าย แล้วเขาจุดพลุ คนจะยิ่งเยอะมากกว่านี้อีก กว่าจะแทรกตัวเข้ามาข้างในได้ก็ลำบากมากพออยู่แล้ว ถ้าเขาจุดพลุแล้วคนมามุงกัน ฝันไปเลยว่าจะได้ถ่ายรูป
“ถ้าไอจีกูไม่มีใครไลค์รูปที่มึงถ่ายนะ กูจะขอให้มึงไม่มีผัวไปตลอดชีวิต” มันหยุดทะเลาะกับไอ้นุ่น ก่อนจะเบ้หน้าแล้วยื่นกล้องให้ฉัน พยายามถ่ายมุมให้ดูว่ามันต้องการมุมไหน หน้าแบบไหน แสงตกลงตรงไหน
“ยากหน่อยนะ กูสวยด้วยอ่ะ คงมีคนอยากได้กูเยอะหน่อย คำสาปแช่งมึงคงไม่มีผล” ฉันไม่สะทกสะท้านแถมทำตัวมั่นหน้ากลับอีกต่างหาก
ไอ้เปาจิ๊จ๊ะแล้วเดินกลับไปที่ที่มันหมายมั่นว่าจะถ่ายรูปหล่อๆ ลงไอจี ซึ่งตอนแรกมันก็มีที่ว่างหนึ่งช่วงตัวสำหรับถ่ายรูป แต่ตอนนี้มีป้าแก่ๆ หน้าซิ้มนั่งกับพื้นถือพัดด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน
ความจริงแล้วที่นี่มีที่ที่เหมาะกับการนั่งมากกว่านี้แต่ดูเหมือนป้าแกคงเหนื่อยที่จะแทรกตัวเดินไปนั่งและคงไม่ไหวแล้ว ไอ้เปาเดินไปเท้าสะเอวแล้วถอนหายใจเซ็งหนัก
“แม่งเอ๊ย พอกูจะถ่ายรูปก็มีป้าที่ไหนไม่รู้มานั่งขวางทางเนี่ย” มันบ่นอุบ
“มึงก็เสียงดัง กลัวเค้าไม่ได้ยินรึไง?” ฉันมองปรามมันที่มันโวยวาย
“ได้ยินไปก็ฟังไม่รู้เรื่องหรอก ไม่ได้อยู่ไทยสักหน่อย” ไอ้เปาว่าก่อนที่ป้าที่ถือพัดจะเลื่อนสายตามามองมันแล้วส่งยิ้มให้ มันสะดุ้งนิดหน่อยแล้วแกล้งยิ้มกลับอย่างเสแสร้ง ทั้งๆ ที่เพิ่งด่าป้าไปหยกๆ แล้วรอยยิ้มของมันก็เหยเกทันทีที่ป้าตอบเป็นภาษาไทย
“โทษทีนะลูก ป้าเหนื่อย”
...ถ้าฮ่องกงมีประชากรเจ็ดล้านกว่าคน ในนั้นน่าจะมีไทยรวมไปแล้วห้าล้าน
บ้าเอ๊ย เดินไปทางไหนก็ได้ยินแต่ภาษาไทย ฉันก็รู้แหละว่าคนไทยชอบมาที่นี่ จนฉันเริ่มงงแล้วว่าตกลงพวกเราอยู่ที่อ่าววิคตอเรีย ฮ่องกงหรอก หรืออยู่เอเชียทีคติดแม่น้ำเจ้าพระยากันแน่
ไอ้มงก๊กที่ฉันเดินหาร้านติ่มซำเมื่อกลางวันก็คือเยาวราชใช่ไหม
ใครก็ได้ พูด!!!
[4]
55555555555555
สถานที่เที่ยวยอดนิยม คนไทยเยอะจริงๆ นะทุกคน เดินเข้าไปหวังต้าเซียนนึกว่าอยู่วัดแขก
อาจจะเพราะทัวร์เยอะด้วยมั้ง เดินถือธงกันให้ควั่ก
เขียนนิยายเรื่องนี้ ให้คนสงสัยเล่นๆ ว่า
เมื่อไหร่พระเอกจะได้เจอนางเอกสักทีวะ
5555555555555555555555555555555555
- ผู้เขียน
