จิ้งทัวร์ขอผัว l 02.3 l เหล่ากง
920 คำ
จิ้งทัวร์ขอผัว l 02.3 l เหล่ากง
“ใช่ไง หล่อ กูให้อภัยได้” ฉันเดาะลิ้นแล้วทำหน้ากวนตีนใส่เพื่อนคนหล่อ มันหัวเราะเฮอะในลำคอก่อนจะส่ายหัวรำคาญ
“มึงต้องมองคนที่จิตใจดิวะเพื่อน” ไอ้เปาตบบ่า
“อย่างน้อยกูก็เมคชัวร์ว่าผัวหล่อแน่ๆ ถึงสุดท้ายมันจะไม่มีอะไรดี กูก็ยังบอกได้ว่ามันมีหน้าตาที่ดี ตอนเลิกก็ไม่เสียใจเท่าไหร่”
“กูชอบเอเนอร์จี้มึงมากจิ้ง คบคนที่เปลือกของแท้” ไอ้นุ่นหัวเราะ
“เออดี คนมีเงินกับคนหล่อเลือกอะไร” ไอ้เปาถามหยอกๆ
“คนหล่อที่มีเงิน” ฉันตอบแล้วหัวเราะ “มึงไม่เคยได้ยินพระท่านว่าเหรอวะ คบคนที่เงิน หมดเงินเขาก็ไป คบคนที่ใจ หมดใจเขาก็ไปเหมือนกัน สุดท้ายถ้าต้องเลิก กูก็เลือกอะไรที่ไม่เหนื่อยดีกว่าปะ”
“เออ มันก็ใช่ แต่กูว่านะ ถ้ามึงคบใครแล้วคิดว่าจะเลิกตลอดเวลาอะ อย่าคบเลยเหอะ คนอย่างมึงอย่าขอผัวเลยจิ้ง”
ไอ้เปามันมองหน้าฉันทำท่าจริงจัง
“ขอให้รักคนเป็นก่อนดีปะ?”
“กูรักใครรักจริงตลอดนะ” ฉันสวน ไม่เห็นด้วยกับความคิดของมัน ฉันไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อย ไอ้เปาเบะปากแล้วมองฉัน
“มียกตัวอย่างไหมว่าใคร”
“โอ๊ย จะอะไรนักหนา กูก็ไม่ได้จริงจังจะเอาคนในแอพเป็นผัวหรอกปะ คุยขำๆ อะ มึงเข้าใจรึเปล่า?” ฉันเปลี่ยนเรื่องเพราะไม่อยากจะโดนมันเซ้าซี้ ฉันก็แค่เบื่อ ถ้ามีคนคุยแล้วถูกใจ ก็คุยกันได้ ไม่เห็นต้องคิดมากขนาดนั้นเลย ถ้าเขาไม่ผ่านเกณฑ์มาตรฐานขั้นต่ำที่ฉันกำหนดไว้ ก็แค่ปัดไปเป็นคนคุยเรื่อยๆ ก็ได้ ฉันไม่ได้รีบมีแฟนสักหน่อย
“จ้า จ้า จำคำมึงไว้น้าว่าคุยเล่น ไม่ใช่สุดท้ายได้กับมันนะ กูจะขำให้ฟันร่วง!”
“พวกมึงจะตีกันอีกนานมะ ถ้านาน กูจะนอนก่อน” อีนุ่นโพล่งขึ้นมาพลางแทรกตัวไปนั่งบนเตียงก่อนใคร เพราะพวกเรานอนกันน้อย ตั้งแต่บนเครื่องยันลงเครื่อง ไหนจะรอเวลาเพื่อเช็คอินโรงแรมอีก ก็เลยล้ามากเป็นพิเศษ
“เออ พอ หยุดทะเลาะ อาบน้ำ พักผ่อน ตอนค่ำๆ ต้องออกไปดูพลุ” ไอ้เปาสรุปก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่มีเพียงแค่สองผืนเป็นคนแรกแล้วกระตุกยิ้มชนะ “กูขอละกันนะผ้าเช็ดตัว ไหนๆ ก็ต้องนอนพื้นแล้ว อย่าลืมไปขอเบาะเสริมให้กูด้วย”
“เออๆ เดี๋ยวกูขอป้าให้” ไอ้นุ่นเออออก่อนที่ฉันจะเดินลากขาไปนั่งบนเตียงข้างๆ มัน เพราะเตียงเล็กมาก เราเลยต้องเบียดกันนิดหน่อย ไอ้นุ่นลุกขึ้นออกไปขอเบาะเสริมกับป้า ส่วนฉันทิ้งตัวนอนกดมือถือ
นอกจากคนกวนประสาทคนนั้นก็มีคนอื่นแมทช์มาอีกหลายคน ฉันคัดสรรจากหน้าตา รูปถ่าย และโปรไฟล์ ไม่ได้คิดจะสานต่อความสัมพันธ์กับคนในนี้ทุกคนหรอก บางคนฉันก็แค่อยากคุยเพื่อฝึกภาษา คนไหนคุยอิ้งได้ก็เก็บไว้เผื่อใช้ให้เป็นล่ามบางโอกาส ถ้าหลงทางในประเทศเขา ฉันก็ถามเจ้าของประเทศนี่แหละ ง่ายจะตาย ไม่ต้องเหนื่อยหาทางเองไปซะทุกเรื่องหรอก
...ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมไอ้เปาด่าฉันว่ารักใครไม่เป็น
แต่ฉันก็ไม่ใช่คนเห็นแก่ตัวสักหน่อย ฉันแลกเปลี่ยนด้วยการช่วยเหลือคนอื่นเป็นการตอบแทนในยามที่มีปัญหาเหมือนกัน แฟร์จะตาย
ติ๊ง!
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นตอนฉันนอนอยู่บนเตียง พอเปิดดูก็พบว่าฉันแมทช์กับผู้ชายคนใหม่อีกแล้ว เขาดูหล่อเท่ๆ แต่งตัวสไตล์สตรีท บางรูปก็ถ่ายกับเครื่องดนตรีบ้าง บางรูปก็อยู่ในสตูดิโอ ดูไม่ธรรมดา การแต่งตัวของเขาดูค่อนข้างแฟชั่น เห็นแล้วให้ความรู้สึกไปทางคนเกาหลีซะมากกว่า
เขาลงรูปหน้าตัวเองไม่ชัดสักรูป แต่ฉันสัมผัสได้ว่าตานี่ต้องหล่อแน่ๆ จากการแสกนทางสายตา เขาไม่น่าตัวสูงเท่าไหร่ มากสุดที่ฉันคิดคือ 176 เซนติเมตร
ไม่แน่ใจเลยว่าผู้ชายคนไหนที่เทพเจ้าประทานมาให้ หรือทั้งหมดทั้งมวลจากคนที่เข้ามาคุยด้วยมันมาจากความแรดของฉันเอง
Zhou : Hi
เขาส่งสติ๊กเกอร์ทักทาย ไหนๆ ฉันก็ไม่มีอะไรทำแล้วเลยนั่งคุยสักหน่อย
Jing Jing: Hi
Zhou : Where r u from? Thailand? (คุณมาจากไหน ไทยเหรอ?)
Jing Jing: yep (ใช่)
Zhou : But your location doesn’t exist in Thailand. Are u stay in China now? (แต่พิกัดของเธอมันไม่ขึ้นว่าอยู่ไทยนะ ตอนนี้เธออยู่ในจีนเหรอ?)
Jing Jing: Emm… Hongkong? (ฮ่องกง)
ฉันตอบไปสั้นๆ ไม่ทันได้คิดอะไรไปไกล แค่อยากระบุโลเกชั่นให้มันชัดเจนเท่านั้น แต่เหมือนคนที่กำลังอยู่ในบทสนทนาไม่ได้มีทีท่าว่าจะคิดเหมือนกันเลย ในตอนที่ฉันกำลังหาว ตาใกล้จะปิด สิ่งที่เขาตอบกลับมาก็ทำให้ฉันตื่น
Zhou : Well, Hk is a part of China. (ฮ่องกงเป็นส่วนนึงของประเทศจีน)
[3]
- ผู้เขียน
