เมธาวีค่อย ๆ ลืมตาขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวยังคงสะลึมสะลือเหม่อมองเพดานด้วยสายตาว่างเปล่า แต่ทันทีที่ขยับร่างกาย ความปวดร้าวก็แล่นไปทั่วร่าง เธอรู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่พาดผ่านกลางลำตัว จึงก้มมอง เมื่อเห็นว่าเป็นแขนของผู้ชายก็เรียกสติได้เป็นอย่างดี
เธอไล่สายตามองไปยังใบหน้าของคนที่กอดก่ายไม่ยอมปล่อย เมื่อเห็นเขาหลับสบาย ทั้งที่เป็นคนทำให้ร่างกายของเธอระบมจนขยับไม่ได้แบบนี้ ก็มันเขี้ยวจนเผลอหยิกแก้มของเขาเบา ๆ
ทำฉันลุกไม่ขึ้น แต่หลับสบายเชียวนะ
“อึก…” ปวริทย่นจมูกเมื่อรู้สึกเจ็บแต่ก็ไม่ยอมลืมตา
เมธาวีถอนหายใจเบา ๆ ยอมรับว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน มันดีจนทำให้เธอคลายความกังวลลงได้ ตอนที่ทำกับเขา สมองเธอโล่งไปหมด ตัวก็เบาหวิว เริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมคนถึงชอบเรื่องพวกนี้กันนัก เพราะมันช่วยปลดปล่อยความเครียดได้ยังไงล่ะ
หญิงสาวเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าที่หัวเตียงแล้วล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมาดูนาฬิกา
