หลังปรับความเข้าใจกันแล้ว ทั้งคู่ก็กลับไปซื้อของตกแต่งบ้านในธีมคริสต์มาสกันต่อ คราวนี้ปวริทให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี เพราะเขาไม่อยากทำลายเทศกาลแห่งความสุขของคนรัก
“ไฟกะพริบน่ารักอีกแล้ว ทำยังไงดี” เมธาวีพูดเสียงอ่อน ก่อนจะช้อนสายตามองคนตัวโตข้างกาย “ที่รัก ห้ามเบลทีสิคะ”
ปวริทหัวเราะในลำคออย่างเอ็นดู เขาหยิบห่อไฟกะพริบในมือของหญิงสาวมาไว้ในรถเข็น
“ก็แค่ซื้อต้นสนเพิ่มอีกสักสองต้นเองครับ”
เมธาวีมองค้อนคนชอบให้ท้าย เขาชอบตามใจเธออยู่เรื่อย
“อย่าทำให้เบลเสียคนตอนแก่สิคะ”
ชายหนุ่มได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มกว้าง โน้มตัวจูบกลางกระหม่อมหญิงสาวเบา ๆ ตอบด้วยน้ำเสียงแสนเอ็นดู
“ก็ผมชอบเวลาคุณพอใจนี่นา” เพราะเวลาที่เธอยิ้มให้เขา มันทำให้เขารู้สึกเป็นคนที่มีคุณค่า
“หวา! แม่ครับ! พี่ชายกับพี่สาวจูบกัน!”
อยู่ ๆ เสียงของเด็กน้อยคนหนึ่งก็ดังขึ้น เรียกความสนใจจากคนรอบข้าง โดยเฉพาะปวริทกับเมธาวีที่หันมามอง
