ตอนที่9
มันเรื่องระดับชาติและเป็นวาระเร่งด่วนกว่าการประชุมงบประมาณประจำปีเสียอีก สำหรับสาวน้อยอย่างเธอ
“บนเตียงนั้น”
นิ้วชี้เรียวยาววาดไปยังเตียงกว้างสีเทาทะมึนชวนขวัญผวา
“แล้วเฮียธามละคะนอนที่ไหน”
นิ้วชี้เดิมวาดกลับไปจุดเดิมเช่นกัน
“แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกันนี่ค่ะ”
คราวนี้ธาดาหันมาทั้งตัว “ผิดแล้วมุ้ยเราแต่งกันแล้ว…ตั้งแต่เมื่อวาน”
เด็กสาวลำดับความคิด นึกไปถึงเมื่อวานอย่างละเอียดอีกครั้งว่าตนเองพลาดไปตรงไหนบ้าง ตอนช่วงเช้าไปอำเภอจดทะเบียนอย่างถูกต้อง…อ้อ...ข้ามไปนิด ก่อนออกไปเธอกับเขาแลกแหวนกัน แล้วพอคิดว่าถึงตรงจุดนี้มณีกานต์ก็เผลอมองที่นิ้วชี้ด้านขวาเล็กน้อย ก็จะมีใครเขาสวมแหวนแต่งงานแบบเธอกันบ้าง แต่ก็ช่างเถอะ…
…แค่มันสวมได้พอดีเธอก็โอเคไม่คิดเยอะ…ปวดสมอง…
จากนั้นก็พาแม่เลี้ยงสายหยุดไปถวายสังฆทานที่วัดในหมู่บ้าน อ้อ…นั่นลุงแว่นคงนับด้วย…โอเคเธอเข้าใจแล้ว พอบอกตัวเองได้แบบ
