ตอนที่7

2895 คำ

บทที่7 ...ไร่เรือนเคียงฮัก... หลังจากต่างฝ่ายก็ได้พูดคุยกับผู้ใหญ่ของตัวเองแล้ว ในช่วงสายของวันต่อมาจึงเป็นหน้าที่ของคนถูกขอร้องให้เป็นเถ้าแก่ไปสู่ขอสาวแบบปัจจุบันทันด่วน ต้องเรียกคนสนิทเก่าแก่มาพูดคุยกันอย่างเป็นทางการ ...ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก... เสียงเคาะประตูเบา ๆ ก่อนเปิดเข้ามา มณีกานต์มองเข้าไปภายในห้องแล้วรู้สึกเหงื่อกาฬไหลซึมอย่างไม่น่าจะเป็นไปได้ ทั้งที่เมื่อเช้าที่เธอไปให้คำตอบกับธาดาผู้จะกลายเป็นเจ้าบ่าวและสามีในอีกไม่ถึงสิบวันข้างหน้า อารมณ์ยังไม่เหมือนมองเห็นทั้งยายณีของเธอและแม่เลี้ยงสายหยุดที่นั่งส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้เลย "เข้าไปกันเถอะ" ธาดาเห็นท่าทางเหมือนเตรียมพร้อมจะกระโดดหนีเขาออกไปทางบานหน้าต่าง เลยต้องรีบดันกายเล็กให้เดินเข้าไปพร้อมกัน ขนาดลงไปทรุดนั่งลงตรงหน้าผู้ใหญ่ทั้งสอง เขายังต้องกำข้อมือเล็กนั้นเอาไว้จนแน่น เพราะคาดว่าเขาปล่อยเด็กน้อยคงกระโดดหนีไปจริง ๆ แน่ "คงค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม