EP 19. อาปรานต์ขา...อย่าค่ะ
ความจริงตอนที่ออกจากผับปรานต์ไม่ได้เมาเละขนาดนี้ แต่ระหว่างทางกลับบ้านเผอิญเห็นร้านยาดองข้างทาง จึงแวะกรึบไปสองแก้ว แล้วผลก็ทำให้สติสัมปชัญญะที่เขาเคยมีขาดวิ่นแทบไม่เหลือชิ้นดีเลยทีเดียว
ยามนี้ ‘เหล้านอก’ กับ ‘เหล้าไทย’ กำลังตีกันให้วุ่น
“ปี่...”
ลมหายใจร้อนเป่าลดลงบนต้นคองามระหง เมื่อชายหนุ่มกระซิบเรียกชื่อเธอด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ความรู้สึกหวิวไหวบุกประชิดหัวใจคนตัวเล็กโดยไม่ทันตั้งตัว จังหวะที่เธอกำลังงุนงงกับความรู้สึกประหลาด คนตัวโตก็ก้มลงปิดริมฝีปากเล็กอย่างรวดเร็ว
“อื้อ...”
เสียงแผ่วเล็ดลอดออกมาจากเรียวปากอิ่มได้เพียงเท่านั้น เมื่อเจ้าของริมฝีปากหนาบดจูบริมฝีปากสีชาดอย่างหนักหน่วงและโหยหา...
เจ้าของปลายลิ้นร้อนดุนดันเปิดริมฝีปากสีชาดอวบอิ่มให้เผยอออกช้าๆ แล้วแทรกรสสุราขมปร่าให้เธอได้ลองลิ้มชิมรส
มันขม...และหวานล้ำชวนให้สับสนปั่นป่วนไปในคราวเดียวกั
