บทที่ 13 ง้อ

2099 คำ

เวลาต่อมา... “ลูกเขยพ่อใหญ่บ้อ...” “แม่นแล้ว ผัวลูกสาว” พาทิศหันไปมองใบหน้าของบิดาของกระถิน ท่านมีความสุขที่เดินไปบอกคนทั้งตลาดว่าเขาเป็นลูกเขย แม้นว่าจะไม่ได้มีอาชีพใด ๆ แต่พอเดินผ่านสาวใหญ่ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่ากระถินน่าอิจฉาได้ผัวหล่อ พาทิศรู้สึกเคยชินกับการถูกชมว่าหล่อ ชายหนุ่มรู้สึกเฉย ๆ กับคำคำนี้ “เสร็จแล้วก็เอาไปเข่งไปไว้บนรถ...” เหน่งกวักมือเรียกพาทิศให้มาช่วยกันยกเข่งผลไม้กลับขึ้นไปบนรถกระบะคันเก่า “ทำงานแล้วโบนัสนำเด้อลุง” (ทำงานเสร็จแล้วขอโบนัสด้วยนะลุง) “โบนัสอะไรเหรอ” พาทิศได้ยินเหน่งเอ่ยปากบอกพ่อตา เขาก็เลยเอ่ยถามด้วยความสงสัย “เหล้าขาวขวดน้อย” ชายหนุ่มกระตุกยิ้มบาง ๆ ให้กับใบหน้าของเหน่ง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาสามารถคุยกับเหน่งรู้เรื่องแถมยังคุยถูกคออีกด้วย “หงอย ๆ นะ พี่กระถินงอนใช่ไหมล่ะ เห็นนะก่อนมา” พาทิศไหวไหล่ขึ้น เธองอนเขาจริง ๆ ชายหนุ่มรู้สึกผิดที่ค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม