ใกล้ถึงเวลาเครื่องออกแล้วเเต่เครื่องยังไม่ปิด... กรรณิการ์เห็นแอร์โฮสเตสและสจ็วตพากันยืนกระวนกระวายเพราะที่นั่งหล่อนอยู่หัวเครื่องส่วนพ่อและพี่สาวนั่งอยู่ด้านหลังหล่อนจึงไม่ได้ชวนคุยเลยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่...
คงไม่มีใครมาปล้นหรือวางระเบิดหรอกนะกรรณิการ์จินตนาการไปเอง... ยอมรับว่าการกลัวเครื่องบินของหล่อนเกือบครึ่งมีส่วนมาจากการที่หล่อนนั่งอ่านอุบัติเหตุเกี่ยวกับเครื่องบินรวมทั้งเหตุการณ์ที่เครื่องบินถูกจี้ปล้นหลายๆ เหตุการณ์เนื่องจากตอนนั้นเคยคิดที่จะสอบเป็นแอร์โฮสเตสแต่ว่าหล่อนกลับยิ่งศึกษาแล้วกลัวจึงขอเป็นผู้โดยสารที่ไม่ค่อยได้เดินทางบ่อยดีกว่าเป็นเจ้าหน้าที่ที่ต้องเดินทางบนเครื่องบินทุกวัน
จวนถึงเวลาปิดประตูเครื่องทุกขณะ... เหล่าพนักงานต้อนรับก็ยืนเเข็งขันกันเหมือนรอรับใครสักคน... แล้วกลุ่มของผู้โดยสารกลุ่มสุดท้ายก็เข้ามา... คาดเดาว่าคนเหล่านี้จะนั่งชั้นเฟิร์สคลาสเพราะไม่ต้องเช็กอิน
