Duke's fortune teller 10 หาโหราศาสตร์
1230 คำ
ซ่าาาาา~~
ลงไปไม่นานชิกิต้าก็ขึ้นมาพร้อมกับลุงแก่คนนั้นฉันมองก่อนจะพูดขึ้นเพื่อเป็นการดักเอาไว้ก่อน
"ข้าไม่ยืนยันหรอกนะว่าท่านจะหายหรือไม่ถ้าไม่หายก็อย่ามาต่อว่ากันแล้วกัน...ชิกิต้าส่งแขกด้วยนะข้าจะไปพักผ่อนสักหน่อยวันนี้เหนื่อยมามากแล้ว" ฉันบอกและหันหลังเตรียมเข้าบ้าน
"ข้า..." กึก!! แต่อยู่ ๆ ลุงแกก็พูดขึ้นมา
"...?" ฉันเลยหันไปมอง
"ข้าใกล้ตายอยู่แล้วจะหายหรือไม่หายข้าก็ไม่ได้คาดหวังอะไรหรอก เพียงแค่อยากลองดูเท่านั้นเอง"
"เพราะท่านหวังถึงได้มาต่างหากถ้าท่านไม่คาดหวังก็คงไม่ได้มาอยู่ที่นี่หรอก" ฉันบอกกลับไป
"..."
"ข้าจะบอกอะไรให้นะลุงคนเรามีโรคภัยกันทั้งนั้นแหละและก็ต้องตายกันทุกคน ไม่มีใครในโลกไม่ตายนอกจากพวกชีวิตอมตะหรือปีศาจที่อยู่เป็นร้อยปี แต่ข้าก็คิดว่าพวกนั้นจะต้องตายในสักวันเพียงแค่ช้ากว่าคนปกติอย่างเรา... ถ้าเป็นโรคภัยสิ่งที่ต้องทำคือรักษาดูแลสุขภาพตัวเองเพื่อให้มีชีวิตยาวขึ้น"
"แม่หมอ...ข้ายังไม่ได้ดูดวงเลยนะ"
"ข้าเหนื่อยแล้วไม่ดูแล้วกลับบ้านไปเถอะ" ฉันพูดจบก็เดินหนีมาทันทีเพราะเดี๋ยวได้พูดไม่หยุดแน่นอน
หลายวันต่อมา...
"ทำไมคนเยอะแค่วันแรกเองละ? เฮ้ออออ~" ชิกิต้าถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายเพราะว่าสองสามวันนี้แทบไม่มีลูกค้ามาดูดวงเลยเยอะแค่วันแรกเท่านั้นเอง แต่ฉันก็พอจะรู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้เลยไม่ได้ตื่นเต้นเท่าไหร่
"ใจเย็นสิเดี๋ยวก็มีมาเองแหละ"
"แต่มันน้อยเกินนนนนนนนะ! ต้องทำอะไรสักอย่างไหม?" ชิกิต้าถามฉัน
"ฟังนะ...มันเป็นเรื่องปกตอยู่แล้วสำหรับการเปิดสำนักแบบนี้น่ะ วันแรกคนจะมาเยอะเพื่อลองดูว่าแม่นแค่ไหนและเมื่อไหร่ที่เรื่องของตัวเองตรงกับคำทำนายเมื่อนั้นลูกค้าจะกลับมาอีก และแน่นอนว่ามันไม่ใช่แค่วันสองวันทุกอย่างต้องใช้เวลาทั้งนั้นรอไปก่อนเถอะเดี๋ยวลูกค้าก็กลับมาเอง"
"ทำนายถูกแน่นะ?"
"ข้าไม่รู้หรอกแค่พูดตามสิ่งที่เห็นเท่านั้น ไพ่บอกแบบนั้นข้าก็สื่อสารออกไปแบบนั้น"
"ข้าไม่เคยเห็นใครดูดวงแบบนั้นมาก่อนเลย"
"ก็ดูไว้เดี๋ยวก็ชิน" ฉันนั่งหลับตาเพื่อรอเวลา
"งั้นข้าออกไปหาอะไรก่อนนะท่านแม่หมอก็รอไปคนเดียวเถอะ"
"จะไปไหนก็ไป~~" ฉันตอบโดยที่ยังคงหลับตาอยู่และเสียงเท้าของชิกิต้าก็เดินออกไป
"โซอี้ลูก" เสียงของแม่ดังขึ้นฉันลืมตาและหันไปมองต้นกำเนิดเสียงก่อนจะพบว่ามาเนียเดินมาพร้อมกับผลไม้ปอกแล้วในมือ
"แม่..."
"เหนื่อยไหมแม่เอาผลไม้มาให้น่ะ"
"ไม่เหนื่อยหรอกค่ะตั้งแต่เช้าพึ่งมีลูกค้าไปสามคนเอง"
"ถ้าไม่ไหวลองหาอะไรใหม่ไหมลูกอาชีพมีมากมายหลายอย่างเลยนะ ทำไมไม่ลองทำดูละ??" เธอถามฉัน
"เพราะว่าหนูชอบสิ่งนี้ยังไงละคะและหนูก็รู้ด้วยมันต้องใช้เวลา มันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่คนมาดูวันแรกและหายทำนายไม่ได้เกิดขึ้นภายในวันสองวันนะคะ มันเป็นการทำนายอนาคตซึ่งมันน่าจะเกิดขึ้นในอีก 7 วัน 1 เดือน หรือว่า 1 ปี ไม่มีใครกำหนดได้หรอกค่ะแม่ เพราะงั้นไม่ต้องเป็นห่วงนะเมื่อไรที่ทำนายเริ่มแสดงผลเมื่อนั้นลูกค้าจะกลับมาค่ะ"
"โซอี้...เก่งขึ้นเยอะเลยลูก" มาเนียทัดผมให้ฉัน
"...."
"เมื่อก่อนลูกขี้อายมากแทบไม่ออกไปไหนเลยด้วยซ้ำ คนมาหาที่บ้านก็ยังไม่มาเจอเลย พูดก็น้อยด้วยแต่ตอนนี้โซอี้ของแม่เปลี่ยนไปแล้ว" เพราะว่าฉันไม่ใช่ลูกสาวของคุณยังไงละ
"ค่ะ แม่ไปพักผ่อนเถอะค่ะพึ่งออกมาจากป่านี่น่า"
"จ๊ะ ลูกสาวของแม่"
(ไรทเตอร์)
ตระกูลแบลร์
"ตอนนี้ตระกูลของเรากำลังขาดโหราในการทำนาย..."
"ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนิข้าว่าดีซะดีไม่จำเป็นต้องไปเชื่อคนพวกนั้นมากหรอก เราสามารถตัดสินใจเองได้ว่าไปซ้ายหรือไปขวา" ริโอตอบกลับสันตะปาปายอร์ซาที่มาที่ตระกูลแบลร์เพื่อบอกให้ริโอหาโหราศาสตร์แห่งการทำนายประจำตระกูล มันเป็นเรื่องปกติของอยู่แล้วที่แต่ละตระกูลควรมีแต่ว่าตระกูลแบลร์นั้นขาดแคลนไปนานแล้ว
"ไม่ได้หรอกท่านดยุกมันเป็นประเพณีไม่อย่างนั้นจะครบองค์ประชุมนะ ท่านควรอย่างน้อยก็เอาไว้ดูฤกษยามงามดีของบ้านเมือง"
"ถ้าข้าบริหารดีโหรงโหราก็ไม่จำเป็นต้องมี"
"อย่าคิดเช่นนั้นเลยข้ารู้ว่าท่านเก่งแต่ก็ควรมีไม่อย่างนั้นชาวบ้านจะไม่เชื่อถือนะท่านดยุก"
"แล้วมันหาง่ายที่ไหนละพระสันตะปาปาถ้าหาง่ายก็มีไปแล้ว แต่ที่ไม่มีเพราะมันหายากเพราะอะไรไม่รู้เมืองราชันถึงไร้โหราศาสตร์ หมอดูแห่งการทำนาย" ริโอตั้งข้อสงสัย
"เรื่องนั้นขาดก็ไม่แน่ใจเหมือนกันอาจจะเพาะว่าชาวบางส่วนคิดว่าหมอดูหรือนักทำนายเป็นเหมือนแม่มดคนเลยผลักไส"
"เฮ้ออออ!!"
"แต่เร็ว ๆ นี้ข้าได้ยินมาว่ามีผู้สาวบ้านหนึ่งกำลังเปิดสำนักการทำนายดวง ส่วนเรื่องฝีมือข้ายังไม่แน่เท่าไหร่"
"ท่านยังไม่แน่ใจแล้วข้าจะรู้ได้ยังไง"
"ก็ไปดูสิท่านนน!" พระสันตะปาปาพูดเสียงดุ
"เข้าใจแล้วเดี๋ยวข้าส่งคนไปดูแค่มีโหราศาสตร์ก็เพียงพอแล้วใช่ไหม?"
"ใช่ครับท่านดยุก"
ถ้าสงสัยว่าแล้วโหราศาสตร์คนเดิมไปไหนนั่นก็เพราะว่าโหราคนนั้นพยายามวางแผนไม่ดีต่อตระกูลริโอก็เลยจัดการกวาดล้างพวกกบฎทั้งตระกูลเลยไม่มีผู้สืบทอดยังไงละ
"เดี๋ยวจัดการเอง"
อีกหลายวันต่อมา...
บ้านโซอี้
"ใจเย็น ๆ ๆ ค้าบบบบ!!ต่อแถวววววววววว!!" เสียงของชิกิต้าโวยวายอยู่หน้าบ้านเพราะว่าวันนี้ลูกค้าแห่กันมาอีกแล้วและแน่นอนว่าเป็นลูกค้าเดิม ๆ และมีหน้าใหม่อยู่บ้าง ฉันน่ะจำหน้าของลูกค้าที่มาดูดวงได้แม่นทุกคนนั้นแหละ
"แม่หมอ!!!"
"แม่หมอโซอี้!!ดูดวงให้หน่อยค่ะท่านนนนน~~" เสียงของลูกค้าตะโกนเสียงดัง
"ได้ดูแน่แต่วันนี้รับแค่สิบคนเท่านั้น!!" มันเป็นแผนการตลาดน่ะรับน้อย ๆ เพิ่มความยากในการเข้าถึง
"อะไรน่ะ?!"
"ทำไมละ?!"
"ขอคนเงินพร้อมเท่านั้น!!!" ชิกิต้าทำหน้าที่ของตัวเองได้อย่างดีสมแล้วละที่เป็นเพื่อนของโซอี้
"ข้าพร้อม ๆ ๆ"
"ข้ายินจ่ายสิบเท่า!!!"
"ข้าร้อยเท่าไปเลย!!!!"
"เรียงตามเลขบัตรเท่านั้นเชิญทางนี้!! รับแค่สิบคน!!"
- ผู้เขียน
