2
1296 คำ
แสงไฟหลายร้อยดวงหลากสีสันกระพริบไหว ตามจังหวะที่เจ้าของสถานที่กำหนด เสียงดนตรีดังกระหึ่มไปทั่วทั้งผับ นักเต้นหลากลีลาวาดลวดลายอยู่กลางฟลอร์ขนาดใหญ่ รายล้อมด้วยโต๊ะ ให้นักท่องราตรีได้นั่งดื่มกิน ชั้นนี้เป็นโซนของนักเต้นเท้าไฟ ที่พิสมัยจังหวะเร็วเร้าใจ ปลดปล่อยความอัดอั้นและความสนุกสนานอยู่ที่ฟลอร์เต้นรำ ที่สามารถบรรจุเหล่า นักเต้นทั้งหลายได้นับร้อย ลดาเดินดูความเรียบร้อย โดยมีเบิ้มกับอู๊ดมือขวาของลดาลักษณ์เดินตามประกบไม่ห่าง เดินทักทายกับลูกค้าขาประจำและขาจรพอสมควร ก่อนจะเดินเข้าไปในลิฟต์ เพื่อขึ้นไปที่ชั้นสอง ซึ่งที่นี่ไม่มีบันไดไว้บริการลูกค้า เพราะเสียงจากชั้นหนึ่งสามารถเล็ดลอดขึ้นไปที่ชั้นสองได้ หากเป็นลิฟต์ เสียงดนตรีที่ดังกระหึ่มไม่สามารถขึ้นมาที่ชั้นนี้ได้ เรื่องความปลอดภัยไม่ต้องเป็นห่วง เพราะมีบันไดหนีไฟสี่มุมของชั้น สามารถระบายนักท่องราตรีได้ในเวลาเพียงห้านาที
ชั้นที่สองเป็นสวรรค์ของผู้ที่รักความสงบ ผ่อนคลายสมองและร่างกายที่เหนื่อยล้าจากงานหรือเรื่องส่วนตัว เสียงดนตรีเบาๆ ขับกล่อมให้ความเครียดที่สะสมไว้ตลอดทั้งวัน จางหายไปอย่างไม่น่าเชื่อ มีบาร์ขนาดใหญ่ตั้งอยู่มุมห้อง เครื่องดื่มนับร้อยรายการสนองตอบความต้องการของลูกค้า มีสาวสวยไว้บริการ หากลูกค้าคนใดต้องการเพื่อนคุยไว้คลายเหงา ชั้นนี้ส่วนมากจะเป็นพวกนักธุรกิจชื่อดังของเมืองไทย นักการเมือง หนุ่มสังคมชั้นสูง แม้กระทั่งนักร้องและนักแสดงมากหน้าหลายตา ต่างมาสังสรรค์และพักผ่อนที่นี่
“รดาเหยื่อของเจ๊ส้มมาแล้ว”
เบิ้มชายร่างใหญ่ผิวคล้ำกระซิบบอกหญิงสาว เมื่อเห็นเหยื่อรายใหม่ของลดาลักษณ์เดินออกมาจากลิฟต์ หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะผ่อนออกมาอย่างแรง ได้เวลาแสดงละครแล้ว เธอปรับสีหน้าที่ราบเรียบเป็นยิ้มแย้มต้อนรับผู้มาเยือน
“สวัสดีค่ะ...เมอร์รี่ผับยินดีต้อนรับค่ะ”
รดาพูดเสียงหวานส่งยิ้มละไมให้ชายหนุ่มตรงหน้า หากแต่เขาหาได้ยิ้มตอบเธอไม่ ใบหน้าของเขาบึ้งตึง จ้องมองเธอด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร ความโกรธและความไม่พอใจ ทำให้เขาไม่เฉลียวใจคิดเลยสักนิด ว่าผู้หญิงคนนี้เค้าโครงหน้าเหมือนกับใครบางคน
“คุณใช่ไหม...ที่เป็นเจ้าของผับ” ยุทธการเอ่ยถามเสียงเข้ม
“ค่ะ” รดาตอบราวกับว่าไม่สะทกสะท้านกับคำพูดและสีหน้าที่ส่งมาให้เธอ ที่ทำอย่างนี้ได้เพราะตอนนี้หญิงสาวกำลังสวมหน้ากากของผู้หญิงใจบาป มากผู้ชาย ในสายตาของคนอื่นอยู่
“หน้าตาของคุณก็สวยดี แต่ทำไมหัวใจของคุณถึงไม่มีความเป็นมนุษย์เอาเสียเลย รู้ทั้งรู้ว่ารดาไม่เต็มใจที่จะอยู่ที่นี่ ทำงานที่นี่ แล้วคุณยังบังคับและข่มขู่ให้รดาขายตัวอีก ใจคุณทำด้วยอะไร...ผมอยากรู้จริงๆ”
ยุทธการพูดใส่หน้าหญิงสาวเป็นชุด หัวใจของรดาตัวจริงเจ็บร้าว การสร้างภาพของลดาลักษณ์ครั้งนี้ ทำให้หัวใจของเธอเจ็บกว่าครั้งไหนๆ เขาจะรู้หรือไม่ว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือ รดาตัวจริง รดาที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับความเมตตาจากเขาและน้องชาย พี่ชายที่แสนดีจำน้องสาวคนนี้ไม่ได้หรือ
“รดาเต็มใจหรือไม่เต็มใจ เขาก็ต้องทำงานที่นี่ เพื่อใช้หนี้ที่เขาติดฉันอยู่”
รดาจำต้องพูดไปตามบทที่ลดาลักษณ์เสี้ยมสอน ไม่เช่นนั้นเธออาจถูกชายมากหน้าหลายตาหาความสุขจากเรือนร่างของเธอ ตามคำข่มขู่
“รดาเป็นหนี้คุณเท่าไหร่ ผมจะใช้หนี้แทนรดาให้ แล้วผมจะพารดาออกไปจาก ขุมนรกที่นี่เสียที” ยุทธการพูดเสียงหนักแน่นและทำจริงอย่างที่เขาพูด รดาอยากตะโกนออกไปเหลือเกินว่า
‘พี่ต้อมช่วยรดาด้วย รดาไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ช่วยรดาด้วย...รดาคนนี้ต่างหากที่อยากออกจากขุมนรกนี้เต็มทีแล้ว’ รดาได้แต่ตะโกนอยู่ในใจ ไม่สามารถพูดออกไปอย่างที่ใจคิดได้ เธอเองไม่รู้เหมือนกันว่าจะทานทนกับสภาพของตัวเองขณะนี้ได้นานเท่าไหร่ เพราะสายตาทุกคู่ที่มองมาเต็มไปด้วยสายตาที่เหยียบย่ำซ้ำเติม มองเธอเป็นผู้หญิงไร้ค่าไร้ราคา สามารถหาซื้อได้ด้วยเงิน จะมีใครสักคนไหมที่มองมาที่เธอด้วยความรู้สึกรัก
“สามล้านไม่รวมดอก” รดาพูดเสียงเรียบ บังคับเสียงไม่ให้สั่น
“ถ้ารวมดอกเท่าไหร่”
“ห้าล้านไม่ขาดไม่เกิน”
“หน้าเลือด...ได้ห้าล้านก็ห้าล้าน ฉันจะเซ็นเช็คให้”
ชายหนุ่มพูดอย่างเดือดดาล ล้วงสมุดเช็คในกระเป๋าเสื้อสูทเนื้อดีออกมา หากแต่เสียงนุ่มได้พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน
“ฉันไม่รับเช็ค...ขอเป็นเงินสด”
“ตอนนี้ฉันไม่มี...ถ้าเงินสดต้องเป็นพรุ่งนี้”
“งั้นพรุ่งนี้คุณก็ค่อยมารับรดาก็แล้วกัน...เงินมาของไป ตกลงไหม” สีหน้าของรดาเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์ ตามที่ลดาลักษณ์สอนเธอ
“ฉันต้องการพารดาไปวันนี้ และตอนนี้” ยุทธการพูดอย่างหัวเสีย
“บอกแล้วไงว่าเงินมาของถึงไป ถ้าเงินไม่มาของก็ต้องอยู่ที่นี่...อยู่กับคนอื่น เพราะมีคนมาขอเปิดบริสุทธิ์รดาคืนนี้”
ยุทธการนิ่งอึ้งไปพักใหญ่กับคำพูดบาดใจและบาดหูของเจ้าของผับหรูแห่งนี้ หารู้ไม่ว่าสิ่งนั้นที่รดาพูดไม่มีหลงเหลือมาถึงเขา
“เขาให้เท่าไหร่ผมให้สองเท่า...แต่ผมให้เงินพรุ่งนี้นะ เอานี่ไปเป็นหลักประกันก่อนรับรองผมไม่เบี้ยวแน่” ยุทธการถอดนาฬิกาฝังเพชรราคานับล้าน พร้อมกับแหวนเพชรที่มีราคาหลายล้านบาท ส่งให้รดาที่ยืนหน้าซีดท่ามกลางแสงที่ค่อนข้างสลัวของผับ หากมีแสงไฟมากพอเขาจะเห็นชัดว่า ใบหน้าของเธอซีดราวกับกระดาษ
“แค่นี้ก็ได้ แต่มีข้อแม้อย่างหนึ่งนะ...ฉันจะไปเอาเงินที่คุณเอง นัดมาว่าจะให้ไปเอาที่ไหน ทั้งหมดก็เจ็ดล้าน ตกลงไหม ถ้าไม่ถือว่าคำพูดระหว่างคุณกับฉันเป็นอันโมฆะ” รดาพูดอย่างเป็นต่อและหน้าเลือดได้อย่างสมบทบาท
“เธอนี่เลวกว่าที่ฉันคิดไว้อีกนะ หน้าตาเธอสวยมาก แต่จิตใจทำไมไม่สวยงามเหมือนกับภายนอกเลยสักนิด หยาบช้า ชั่ว ไม่รู้ว่าฉันจะสรรหาคำไหนว่าด่าเธอดี”
รดาแทบจะร้องไห้ออกมา เมื่อได้ยินคำว่ากล่าวที่เจ็บลึกเสียดแทงหัวใจที่บอบบางนี้ แต่จะทำอย่างไรได้เล่า เมื่อเธอไม่สามารถหลุดพ้นจากวงจรอุบาทว์ของลดาลักษณ์ได้เลย
“แล้วแต่คุณจะคิดว่าฉันเป็นคนยังไง...ฉันไม่แคร์ เพราะสิ่งที่ฉันสนคือเงินเท่านั้น”
“ฉันก็รู้อยู่แล้วว่าเธอเห็นเงินเป็นพระเจ้า ไม่เช่นนั้นเธอคงจะไม่ทำกับเพื่อนร่วมโลกที่นิสัยดีอย่างรดาและผู้หญิงอื่นอีกนับสิบ ให้ตกนรกทั้งเป็นหรอก” เขารู้ว่าที่นี่ไม่ใช่สถานบันเทิงอย่างเดียว แต่มีการค้าประเวณีแอบแฝงอยู่
- ผู้เขียน
