Chapter 11
ลมเปลี่ยนทิศ (2)
มินตรายืนเงอะงะแต่ไม่กล้าเข้าไป อาการของเขาคล้ายกำลังอารมณ์เสียหาอะไรสักอย่าง...ยังไม่ทันที่จะอ้าปากถามเขาก็หันมาเห็นว่าหล่อนยืนอยู่หน้าห้องครัว ดีที่ยังมีรอยยิ้มมาให้จนคนได้รับรู้สึกดีแต่เช้า จากที่ตื่นมาแล้วได้รับรอยยิ้มจากเขาเป็นคนแรก...ความน้อยใจเหมือนจะคลายลงไป มันหายไปเพราะนอนครุ่นคิดถึงถ้อยคำของภัทรนันท์...รักที่แท้จริงคือการให้ ไม่จำเป็นต้องได้ครอบครอง
"ตื่นแล้วเหรอ เมื่อคืนหลับสบายดีใช่มั้ย"
เขาช่างถามอะไรที่แทงใจดำจนไม่ทันได้คิดคำตอบ มินตราแค่นยิ้มพลางพยักหน้าหงึกหงัก ตามน้ำไปก่อนว่าเมื่อคืนหล่อนหลับสบายดีไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้นเลยสักนิด
"พี่ภามหาอะไรอยู่เหรอคะ"
"พี่หาน้ำแข็งน่ะ ไม่รู้ว่าใครเอาไปใช้จนหมด สงสัยอาบไปด้วยรึไงก็ไม่รู้ถึงได้เกลี้ยงตู้ขนาดนี้"
มินตรายิ้มเจื่อน ปั้นหน้าปกติทำทีเป็นเดินไปเปิดตู้ช่วยเขาหาเพราะเห็นแผงคิ้วเข้มที่ขมวดเข้าหากัน
