นันท์นภัสมองดูเด็กสาวสองคนที่ก้าวออกมาจากห้องพักของโรงแรมที่เดินเข้าไปพลัดเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ดูเหมาะสมกับงานเลี้ยง เด็กทั้งคู่แต่งกายเรียบแต่ก็ดูสวยงามน่ารักเหมาะสมกับวัย
“น่ารักมาก ๆ จ้ะ เด็ก ๆ เวลามีอย่างจำกัดใกล้สามทุ่มอาจารย์จะจอดรถอยู่ตรงด้านหน้าของโรงแรมรีบออกมาเจอกันล่ะ” กำซับเด็กสาวสองคนตรงหน้าแล้วมองยิ้ม ๆ
...เพียงตะวันดูสวยงามดั่งตะวันจริง ๆ
‘ลูกเรา เราจะให้ชื่อว่าเพียงตะวัน’ เสียงทุ้มที่กระซิบนี้ ทำให้นันท์ภัสย้อนไปถึงวันที่เธอคลอดเด็กน้อยที่เปลี่ยนเป็นเด็กสาวตรงหน้า ภาพของสามีหรือบิดาของเด็ก เดินเข้าไปรับเด็กทารกน้อยจากมือของพยาบาล เด็กทารกผิวสีชมพูริมฝีปากสีแดงสด ตอนนั้นเพียงตะวันเกิดมาในช่วงที่ธุรกิจที่บ้านกำลังเฟื่องฟู เหมือนดั่งลูกคนนี้นำโชคดีมาสู่คนเป็นพ่อและแม่ ดังนั้น พ่อของเพียงตะวันจึงได้ตั้งชื่อลูกสาวคนแรกและคนเดียวของตนว่า เพียงตะวัน
“อาจารย์คะ”
เสียงเรียกดังแท
