“ทิพย์ ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้ก็ได้นะครับ” พอมาถึงห้องทำงานเขาจึงเอ่ยขึ้นเมื่ออยู่กันสองต่อสอง ติณณ์เบี่ยงตัวเองออกจากเจ้าของวงแขนที่พยายามคล้องกับต้นแขนของเาเอาไว้อย่างแน่นหนา เมื่อหลุดเป็นอิสระแล้วก็ก้าวไปที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ ปล่อยให้ทิพรดามองตามอย่างขัดใจ
“คะ!” หญิงสาวกระแทกเสียงถามอย่างไม่พอใจและไม่เข้าใจ ที่ว่าห้ามไม่ให้เธอ ‘ทำแบบนี้’ หมายถึงแบบไหนกัน
“ก็เมื่อครู่...” ติณณ์เริมกล่าวต่อเรียบ ๆ ขณะทรุดลงนั่งบนเก้าอี้ตัวใหญ่ แต่เขายังเอ่ยไม่จบ ทิพรดาก็รีบถามแทรกขึ้นมา
“ทำไมคะ...”
“ ตอนพี่แถลงข่าว” ติณณ์บอกต่อด้วยน้ำเสียงที่เบาลง เพราะเขาเริ่มรู้สึกเกรงใจหญิงสาวตรงหน้า “พี่ก็แค่ห่วงชื่อเสียงของทิพย์”
“จะห่วงทำไมกัน ในเมื่อคนอื่นเค้าก็รู้กันทั่วว่าทิพย์กับพี่ติณณ์เราคบกันแบบไหน” ทิพรดาแค่นเสียงตอบ
ติณณ์ถอนหายใจแรง ก่อนทำใจแข็งไม่มองหน้าหญิงสาว ด้วยกลัวว่าตัวเองจะใจอ่อน จนไม่กล้าพูดอะไ
