ตอนที่ 10 - 2

1325 คำ

และก็จริงอย่างที่รัสเซลคิด เมื่อติณณ์อุทานเสียงสูงในลำคออย่างประหลาดใจ “หา?” “บอกไป คุณคงไม่เชื่อหรอก ว่าเมื่อคืนมีบางอย่างที่ทำให้ผมได้เจอกับนางฟ้าตัวน้อย ๆ ในห้องน้ำของโรงแรมที่ผมพัก รู้มั้ย... เธอทำให้ใจของผมรู้สึกอิ่มเอิบน่าประหลาดใจ” “...เด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่ะหรือ” ติณณ์ส่ายหน้าน้อย ๆ อย่างนึกขัน “เปล่า เธอน่าจะอายุสัก อืม...สิบแปด สิบเก้าน่าจะประมาณนี้” เท่ากับเพียงตะวัน แต่คงเป็นไปไม่ได้หรอก เมื่อคืนเธอต้องอยู่ที่หอพักของโรงเรียน อะไรบางอย่างในความคิดของติณณ์ทำให้นึกภาพนางฟ้าของรัสเซลเป็นเพียงตะวัน แต่ก็อย่างที่บอก คงไม่ใช่นางฟ้าคนเดียวกันกับของเขา ชายหนุ่มสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อพบว่าเขาเรียกเพียงตะวันว่า...นางฟ้าของเขา ติณณ์เม้มริมฝีปากน้อย ๆ แล้วตำหนิความคิดของตนในใจ คิดอะไรบ้า ๆ ถ้าหากนางฟ้าที่รัสเซลหมายถึงจะอายุเพียงเท่านี้คือ 18 - 19 คงจะไม่ผิดแปลกนักสำหรับคนที่อยู่ใน

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม