“อาหารเช้าที่นี่อร่อยจังเลยค่ะ” เสียงมินตราดังขึ้นเมื่อจัดการกับอาหารเช้าตรงหน้าเรียบร้อยแล้ว เรียกทุกสายตาให้หันไปมองด้วยความเอ็นดู
ก่อนที่นันท์นภัสจะสัพยอกเล่น ๆ ไป “เพราะหิวรึเปล่าจ๊ะ มิ้นต์”
“แหม...ก็อร่อยจริง ๆ นี่ ว่าแต่ที่นี่มีให้ไปเที่ยวที่ไหนบ้างคะ” ครั้นเมื่อทานอิ่มปากก็ถามหาที่เที่ยวตามประสาเด็ก ๆ ติณณ์จึงยิ้มน้อย ๆ ให้กับเพื่อนของเด็กสาวอีกคนหนึ่ง แล้วตอบคำถาม
“ตอนเย็นจะให้คนที่นี่จัดอาหารพื้นเมือง และทานเลี้ยงกันเล็ก ๆ เฉพาะพวกเรา ...ส่วนตอนกลางวันใครอยากทำอะไรก็ตามสบาย เพราะที่นี่มีกิจกรรมให้ทำหลายอย่าง อ้อ...แต่ที่อยากแนะนำก็คือ ปั่นจักรยานชมไร่ทานตะวันในบริเวณรีสอร์ท”
“จริงหรือคะ” มินตราถามกลับด้วยดวงตาโตสดใส และเมื่อเห็นติณณ์พยักหน้าให้ เด็กสาวก็ฉีกยิ้มอวดฟันขาวแล้วหันหน้าไปหาเพื่อนสนิทเพื่อรบเร้าให้ไปด้วยกัน “อยากปั่นจักรยานจังเลยตะวัน ไปนะ มิ้นต์จะได้ถ่ายรูปสวย ๆ
