“ถ้าคุณว่างมากนักก็ไปส่งผู้หญิงของคุณโน่น! อย่ามายุ่งกับฉัน!”
คนที่กำลังถูกปั่นหัวเค้นเสียงสะท้าน กระชากข้อมือสุดแรงจนหลุดจากอุ้งมือใหญ่ จากนั้นก็ตัดสินใจวิ่งฝ่าสายฝนที่เริ่มซาลงจนกลายเป็นแค่รินปรอยๆ ข้ามฟากถนนไปหากองทัพที่ลดกระจกลง แล้วโบกมือให้ ท่ามกลางเสียงร้องตะโกนเรียกของจอมพลที่วิ่งตามหลังไปติดๆ
“ปี่! รอก่อน! อย่าเพิ่งไป! บอกแล้วไงว่าผมจะไปส่ง!”
และในช่วงที่เขาจะไปถึงตัวสาวเจ้า คนที่เพิ่งก้าวลงมาจากรถก็ชิงดึงปิยฉัตรเข้าไปหา แล้วลอยหน้าเอ่ยอย่างกวนๆ “เฮ้! เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า ‘อดีตผัว’ ไม่มีสิทธิ์มายุ่งเรื่องส่วนตัวของเมียที่หย่าขาดจากกันแล้วนะ หย่ากันแล้วก็จบๆ กันไปดิ คุณยังต้องการอะไรจากพี่ปี่อีก”
“มึงอย่ามาเสือก!” จอมพลกดเสียงต่ำ จ้องอีกฝ่ายตาดุกร้าว
“ก็ผมอยากเสือก…มีไรไหม” หมอหนุ่มสวนกลับอย่างไม่ยี่หระ และท่าทางท้าทายนั้นก็ทำให้จอมพลเกือบหลุดคำรามด้วยความเดือดดาลสุดข
