กว่าคนหื่นจะปล่อยตัวเธอได้ก็ล่วงเข้าสู่เวลาบ่าย เพราะเขาดันจับได้ว่าเธอโกหกเรื่องมีเคสด่วนในตอนเช้า ดีที่เธอมาถึงที่นัดหมายทันเวลาพอดี
“เอ่อ…คุณนิใช่ไหมคะ”
ทันทีที่มาหยุดลงตรงศาลากลางน้ำของร้านอาหารแห่งหนึ่งในแถบชานเมือง ปิยฉัตรก็เอ่ยถามเบาๆ เพราะมั่นใจว่าผู้หญิงที่กำลังนั่งทอดสายตามองดอกบัวในบึงน่าจะใช่คนที่กองทัพส่งรูปมาให้
“ใช่ค่ะ เชิญนั่งค่ะหมอปี่”
พยาบาลสาวประจำทัณฑสถานเบนสายตามาหาปิยฉัตร คลี่ยิ้มบางๆ ขณะผายมือเชื้อเชิญอย่างเป็นกันเอง ปิยฉัตรนั่งลง แล้วมองแม่สาวสวยแต่ห้าวเป้ง แมนแบบว่าโคตรๆ กว่าเธอหลายเท่าอย่างทึ่งๆ
สวยแต่แกร่ง สมแล้วที่อีกฝ่ายทำงานในเรือนจำ
“ขอบคุณนะคะที่มา คุณคงรู้จากกองทัพแล้ว ว่าฉันอยากจะขอความช่วยเหลืออะไรจากคุณ” หลังจากละสายตาจากใบหน้าสวยคม ปิยฉัตรก็เริ่มเข้าประเด็นทันควัน
“ค่ะ” นิรดาพยักหน้า แล้วเอ่ยต่อ “แต่ที่ฉันจะมาบอกคุณในวันนี้คือผู้ต้องขังไม่
