หลังจากตรวจคนไข้เด็กเคสฉุกเฉินวิกฤตในช่วงหัวค่ำเสร็จ กุมารแพทย์สาวก็หมกตัวอยู่ในห้องพักเบรกแพทย์ที่ทางโรงพยาบาลจัดเอาไว้อย่างเป็นสัดเป็นส่วน ช่วงนี้เธอนอนไม่หลับติดๆ กันหลายคืน ทั้งที่เป็นคนคลั่งไคล้การนอนมากเป็นพิเศษ นั่นก็เพราะว่าฝันร้ายถึงเหตุการณ์สะเทือนขวัญในอดีตซ้ำๆ ทั้งที่คิดว่าทุกอย่างจะค่อยๆ เลือนหายไปตามกาลเวลา แต่การที่ได้พบปะกับจอมพล การถูกเขาตราหน้าด้วยวาจาโหดร้ายมันทำให้เธอกลับไปจมปลักอยู่กับห้วงความเจ็บปวดอีกครั้ง มันทรมานเหมือนจะขาดใจ จนสุดท้ายจำต้องพึ่งยานอนหลับ
“ไอ้ปี่…ไอ้ปี่…”
เสียงเอ่ยเรียกไม่อาจทำให้คนที่ถูกฤทธิ์ยานอนหลับเล่นงานแบบผิดที่ผิดเวลาตื่นแต่อย่างใด จนผู้ที่เพิ่งก้าวล่วงเข้ามาในห้องพักเบรกแพทย์ต้องเอ่ยเรียกซ้ำ พร้อมเขย่าตัวอีกฝ่ายแรงๆ
“ไอ้ปี่ มึงได้ยินกูไหม ตื่นสิวะ…”
“หือ…” คนที่นั่งกอดอกหลับแบบไม่รู้เรื่องทำเสียงงึมงำในลำคอ ก่อนจะค่อยๆ คลี่เปลือกตา ครั้
