งีบไปได้เกือบชั่วโมงร่างบางก็ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงโถมเข้ากอด เปิดเปลือกตาหนักอึ้งอย่างเกียจคร้าน มองเจ้าของอ้อมแขนน้อยๆ แล้วฝืนยิ้มเนือยๆ ส่งให้น้องกัปตัน ก่อนจะลุกไปล้างหน้าล้างตาเรียกความสดชื่นกระปรี้กระเปร่า หลังโดนคนไม่ยอมกลับไปโรงแรมกับคนเป็นปู่รบเร้าให้พาไปกินไอติมที่ร้านตัวกลม กัปตันไม่ได้ทำเศร้าหลังจากที่รู้ว่าพ่อประสบอุบัติเหตุ เพราะผู้เป็นปู่บอกว่าพ่อไม่เป็นอะไรมาก นอนโรงพยาบาลไม่กี่วันก็หาย ซึ่งเด็กน้อยก็เชื่อเกือบสนิทใจ ดีที่ไม่มีนิสัยงอแงเอาแต่ใจ “พี่หมอปี่!” ระหว่างที่กำลังจะจูงเด็กน้อยข้ามถนนเสียงร้องตะโกนเรียกจากทางด้านหลังก็ดังขึ้น คุณหมอสาวหันกลับไปหาเจ้าของเสียงเช่นเดียวกับเจ้าหนู แล้วกัปตันก็อุทานขึ้นในเวลาไล่เลี่ยกับผู้มาใหม่ “กัปตัน!” “พี่นนนี่!” จากนั้นชั่วพริบตานลินนิภาก็วิ่งมาหาเด็กน้อยที่เพิ่งปล่อยมือจากปิยฉัตร แล้วทั้งคู่ก็โผเข้ากอดกันด้วยคว