สิ้นสุดกันที (50%)

1903 คำ

ปิยฉัตรมาโผล่หน้าห้องพักผู้ป่วยในตอนบ่ายของวันถัดมา หลังจากที่ท่านเจ้าสัวโทรไปบอกว่าจอมพลออกจากห้องไอซียู ได้รับการถอดเครื่องช่วยหายใจ และกลับมามีสติอย่างน่ายินดีแล้ว โดยอีกฝ่ายไม่ลืมขอโทษขอโพยเพราะจริงๆ แล้วหมอสั่งให้เคลื่อนย้ายคนป่วยออกจากห้องไอซียูตั้งแต่ในช่วงสาย แต่เนื่องจากมัวแต่ยุ่งๆ กับทางตำรวจที่มาสอบปากคำผู้ป่วย อีกทั้งแบตโทรศัพท์หมดและเพิ่งชาร์ต ท่านก็เลยเพิ่งได้โทรบอกเธอ ซึ่งเธอก็ไม่ได้นึกเคืองอะไรแม้แต่น้อย แค่รู้ว่าจอมพลออกจากห้องไอซียู แค่รู้ว่าเขาไม่ได้ตายเพราะตัวเองเธอก็ดีใจจนไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว   และเพราะความดีใจทำให้ปิยฉัตรลืมตัวถือวิสาสะผลักประตูห้องผู้ป่วยออก แล้วก้าวพรวดพราดเข้าสู่ด้านในโดยไม่ขออนุญาต วินาทีถัดมาร่างบางก็ต้องชะงักกึก นิ่งอยู่กับที่ เมื่อสายตาปะทะเข้ากับแผ่นหลังอ่อนช้อยของผู้หญิงคนหนึ่ง ผมดำเงาวับมีน้ำหนักเหยียดตรงพาดผ่านเอวคอด แล้วทิ้งตัวลงเคลียที่ส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม