วันต่อมา _
แสงแดดอรุณค่อยๆเบิกจ้า ส่องสว่างกระทบเปลือกตากลม ผ่านหน้าต่างกระจกใสกั้น ทั้งที่พึ่งได้หลับพักผ่อนตอนใกล้รุ่งเช้า เจ้าของสถานที่เล่นกอบโกยความสุขสม จากเรือนร่างอรชรเกือบหมดเรี่ยวแรง
"อื้อ..ไลล่า.." เมื่อสติสัมปชัญญะเริ่มทำงาน สิ่งแรกคือการควานหาสัตว์สี่เท้า เธอพอจำได้ว่าหลังกล่อมมันนอนหลับ ชายหนุ่มถึงจะบรรเลงลีลาสวาทต่อ
แต่แล้วดวงตากลมกลับมองไม่พบ หมอนข้างจำเป็นตลอดคืน เหลือเพียงพื้นที่ว่างข้างลำตัว เธอรีบลุกนั่งชันพิงหัวเตียง เห็นเงาดำตะคุ่มตรงพื้นพรม
"อยู่นี่เอง เจ้านายไลล่าไปแรดที่ไหนอยู่" น้ำเสียงหวานเอ่ยถามอ่อนโยนเฉพาะกับสุนัขแสนรู้ ทว่าไลล่าชาญฉลาดไม่แพ้มนุษย์ รีบวิ่งสี่เท้าไปคาบเอากระดาษใบเล็กมาวางบนตัก
~ ฉันไปทำงานก่อน อยากทำอะไรก็เชิญ ยกเว้นกลับคอนโดเท่านั้น ~
"สั่งมากๆระวังบ้านพังก่อนกลับล่ะ" แล้วยังไม่ลืมสวมบทบาทเจ้าของชีวิต ทั้งที่ไม่เคยเต็มใจ
.
.
.
@ อีกด้
