แพรวพิมพ์ถูกปลุกหลังจากที่หนังฉายจบ... พูดได้เต็มปากว่าไม่ได้ดูหนังเลยสักนิดเดียวเพราะคนใจร้ายรังแกหล่อนเหมือนจะให้แดดิ้นตรงหน้าเขาไปไม่รู้กี่ครั้งราวกับหล่อนเป็นของเล่นจนหล่อนเผลอหลับไป หญิงสาวเพลียเล็กน้อยเมื่อลุกมาดึงเสื้อผ้าที่หลุดลุ่ยภายใต้ผ้าห่มในขณะที่กาจน์ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจใบหน้าเปื้อนยิ้มกับท่าทางแสนกระปรี้กระเปร่าจนน่าหมั่นไส้...
“เธอดูไปครึ่งแรก ฉันดูครึ่งหลัง คงต้องผลัดกันเล่า”
คำพูดเจือหัวเราะของเขาทำให้หล่อนเผลอส่งสายตาอาฆาตให้
คนผี... หล่อนจะได้ดูอะไรล่ะเพราะตอนหนังเริ่มฉายเขาสั่งให้หล่อนดูหนังก็จริงแต่มือเขายุ่มย่ามจนหล่อนไร้สมาธิและสติกับหนังบนจอ ได้แต่บ่นเขาในใจไม่กล้าด่าอะไรมากหรอกเพราะพนักงานเดินเข้ามาเพื่อรอบริการหลังหนังฉายจบ
โชคดีว่าช่วงนี้เข้าหน้าฝน เดรสผ้าฝ้ายสีขาวเนื้อหนาที่ต้องสวมเข้าร้านในวันนี้อาจจะดูไม่งามตาหากเปียกฝนจากการโดยสารสาธารณะ หล่อนจึงพกเสื้อโ
