เสียงเคาะประตูกลางดึกทำให้คนที่เหนื่อยอ่อนจากการทำงานมาทั้งวันลุกขึ้นอย่างงัวเงียและเปิดประตู ก่อนดวงตาหญิงสาวจะเบิกโพลงเมื่อมีร่างสูงเดินสวนเข้ามาในห้องโดยที่หล่อนก็ยังต้านทานไม่ทัน
“คุณกาจน์”
ประตูปิดลงพร้อมๆ กับที่เขาคว้าหล่อนไว้สองแขน เขาอยู่ในชุดนอนแล้วและหล่อนเองก็เช่นเดียวกัน ตอนนี้หล่อนตื่นเต็มตาไม่งัวเงียแล้วเพราะตกใจ
“เมื่อไหร่จะเลิกวุ่นวายกับชีวิตฉัน... เลิกเอาเรื่องฉันไปนัดกับใครคนไหนมาเล่าให้คุณแม่ฟัง ฉันรู้ว่าเธออยากอยู่บ้านนี้จนตัวสั่นแต่ก็ไม่นึกว่าจะเลียแข้งเลียขาแม่ฉันจนฉันเดือดร้อน เธอรู้ไว้ด้วยว่าเรื่องบางเรื่องไม่ควรยุ่ง ฉันขอเตือนเธอว่าถ้าฉันรู้ถ้าฉันเห็นว่าเธอทำตัวน่ารำคาญมากกว่านี้อีกนิดเดียว ฉันจัดการเธอแน่”
คนที่ยังมึนงงอ้าปากค้าง ไม่ทันจะเถียงสักคำ เขาก็ปล่อยมือจากหล่อนแล้วผลุนผันออกไป
“คุณเข้าใจผิด” ได้แต่พึมพำ
และก็เช่นเคยที่เขาไม่ได้ยินเสียงของหล่อน เพราะ
