ห่วงNC
1494 คำ
"นี่ ลืมตาขึ้นมามองพี่ซิ จะไปจากกันแบบนี้ไม่ได้นะยังไม่ได้ไปขอเลย อย่าไปแบบนี้ ลืมตาขึ้นมาอยู่กับพี่ก่อน ได้ยินมั้ย ได้ยินเสียงพี่มั้ย" บิ๊กสะอื้นเขาปั่นหัวใจเธออีกครั้ง พลเดินเข้าไปห้ามบิ๊กที่พยายามช่วยจิ้มลิ้มตอนนี้ใบหน้าของเธอซีดเผือดริมฝีปากดำคลำ
"บิ๊กพอได้แล้ว"
"จิ้มลิ้มตื่นสิ พี่มาช่วยแล้วไง" เขาโน้มหน้าไปกระซิบบอกเธอ พลอยเดินเข้ามาดู บิ๊กตวัดสายตาหันมามองเขาก้มลงจบที่หน้าผากจิ้มลิ้ม
แค่กๆ ทันใดนั้นเองที่เขาเองก็ต้องตกใจที่จิ้มลิ้มสำลักน้ำ เขายิ้มทั้งน้ำตาเมื่อได้เห็นเธอฟื้น
"จิ้มลิ้ม จิ้มลิ้มของพี่กลับมาแล้ว" เขาพูดแล้วหอมแก้มเธอ
"หนูได้ยินเสียงร้องไห้ พี่ร้องไห้เหรอ" เขาพยักหน้าบอก บิ๊กไม่พูดอะไรเขาเอาแต่ลูบแก้มของเธอแล้วหอมแก้มเล็กที่เริ่มกลับมามีสี จิ้มลิ้มหันไปมองพลอย บิ๊กเกลี่ยผมที่เปียกทำให้เขาเห็นแผลที่หน้าผากของเธอ เขาปรายตามองพลอยก่อนจะก้มลงจูบที่แผลนั้น จิ้มลิ้มซบหน้าลงที่อกเขา
"หนูหนาว" บิ๊กที่ได้ยินเขารีบอุ้มเธอนั่งหลังรถก่อนจะหาเสื้อมาให้เธอใส่พร้อมทั้งกอดเธอแน่น
"พี่จะพาไปหาหมอนะ"
"ไม่ไป หนูไม่เป็นอะไรแล้วแค่กินน้ำไปเยอะนิดหน่อย"
"ไม่ไปไม่ได้ รู้มั้ยใจพี่หายตอนที่เห็นหนูไม่ตื่นพี่เกือบเสียหนูไปแล้ว อย่าไปไหนไกลจากพี่อีกนะ อย่าไปอีกนะ" เขาคว้ามือของเธอขึ้นมาจูบ
"ดีจังที่ได้ลืมตาขึ้นมาเห็นหน้าพี่อีกครั้ง" บิ๊กกอดจิ้มลิ้มแน่น เขารีบพาทุกคนกลับมาที่แคมป์คนงานก่อนจะรีบทำต้มโจ๊กร้อนๆให้จิ้มลิ้มกิน
"พี่บิ๊ก" กึก บิ๊กชะงักเขาไม่อยากจะหันกลับไปมองพลอยที่ยิืนอยู่ด้านหลังเธอเดินเจ้ามาจะสวมกอดเขา
"หยุดอยู่ตรงนั้น เธอทำได้ไงเธอทำร้ายหัวใจฉัน จิ้มลิ้มเป็นเมียฉัน" เขาบอกเสียงเหี้ยมมือหนากำหมัดแน่นเขาไม่อยากหันกลับไปมองหน้าเธอ พลอยสะอื้น วิ่งเข้าสวมกอดเขาจากด้านหลัง
"ทำไมพี่ไม่สนใจฉันบ้าง ฉันแอบรักพี่มานานขอร้องหันมามองฉันสักครั้งเถอะ" จิ้มลิ้มแอบมองบิ๊ก บิ๊กรีบแกะแขนของที่โอบกอดเขาแน่นออก
"พอได้แล้วพลอย ต้องให้บอกอีกกี่ครั้งว่าฉันไม่เคยรักเธออย่าให้ฉันเกลียดเธอไปมากกว่านี้เลย"
"ฉันขอโทษแต่ฉันรัก พี่ก็รู้ฉันรับไม่ได้" เธอเดินเข้าไปหาเขาอีกครั้งพร้อมทั้งกอดเขาแน่นบิ๊กผลักเธอให้ออกห่างจากเขา
"รับไม่ได้เธอเลยต้องทำร้ายเมียฉัน ต่อไปนี้อย่าให้ฉันว่าเธออยู่ใกล้จิ้มลิ้มอีกและอย่าได้เข้ามายุ่งวุ่นวาย เพราะต่อให้ไม่มีจิ้มลิ้มฉันก็ไม่เคยรัก ไม่คิดจะรักเธอ" บิ๊กพูด เขารีบเดินไปข้างหน้าพลอยสะอื้นเธอแอบเดินตามบิ๊กมาจนถึงห้องของเขา จิ้มลิ้มที่มีผ้าห่มคลุมนั่งอยู่ที่ทางเข้าห้อง บิ๊กรีบตักโจ๊กใส่ถ้วยเขาเป่ามันก่อนจะป้อนเธอ จิ้มลิ้มรีบกิน
"กินเยอะๆจะได้กินยา เดี๋ยวจะไม่สบาย" เขาเกลี่ยริมฝีปากอวบอิ่มชมพูหวาน
"พรุ่งนี้หนูไปทำงานกับพี่ได้แล้วใช่มั้ย" บิ๊กชะงักเขายิ้มให้จิ้มลิ้มก่อนจะหอมแก้มเธอ
"รอให้เราหายดีก่อนนะ ไปทำงานตากแดดมันร้อนเดี๋ยวจะไม่สบายเอา"
"หนูหายแล้ว"
"ยัง ยังไม่หายอย่าดื้อ" จิ้มทำหน้าง้อ บิ๊กรีบอุ้มเธอกลับเข้ามาในห้องเขาปิดประตูก่อนจะมุดเข้ามาในมุ้งกับจิ้มลิ้ม
"ยาอยู่ไหน" เขาถามเธอ จิ้มลิ้มส่ายหน้า เพราะไม่ชอบกินยาเธอจึงเอาซ่อนไว้ใต้หมอนบิ๊กรู้ทันเขาแอบส่งสายตาดุให้เธอ
"ก็มันขมนิ"
"ขมก็ต้องกิน เดี๋ยวพี่ป้อน" เขาบอกจิ้มลิ้มอ้าปากยอมกินบิ๊กรีบป้อนน้ำให้เธอ เพราะอดทนไม่ไหวเขาจึงจูบริมฝีปากอวบอิ่มแต่มันเป็นจูบที่อ่อนโยน
"หายป่วยไวๆนะเด็กดี" จิ้มลิ้มหลับตาลงเมื่อเขาจูบที่หน้าผากของเธอ บิ๊กล้มตัวลงนอนจิ้มลิ้มขยับเข้ามานอนซบอกเขา
"....." ทำไมพี่บิ๊กดีกับฉันจัง เขาดีเกินไปจนฉันกลัวว่าถ้าพ่อกับแม่รู้เราสองคนจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเหมือนกับตอนนี้ ไม่อยากจากพี่บิ๊กไปเลย อยากอยู่อย่างนี้ไม่ไปไหน
ในขณะเดียวกันที่คฤหาสน์หลังใหญ่
"นี่มันก็ผ่านมาหลายวันแล้วนะที่จิ้มลิ้มไม่ติดต่อกลับมาปกติไม่เกินสองวันเธอก็กลับมาแล้ว แต่นี่ลูกหายไปเลยนะคุณ" วาดฝันแม่จิ้มลิ้ม เธอหันไปคุยกับสามีหรือจักรเจ้าของธุรกิจและโรงแรมหรู
"หึ มันกำลังเล่นตัวนะสิ คุณยังไม่เข้าใจนิสัยลูกสาวคุณอีกหรือไง"
"เข้าใจสิ เข้าใจมากกว่าคุณด้วยไม่รู้ว่าป่านนี้จิ้มลิ้มจะอยู่อย่างไงเรามีลูกสาวคนเดียวนะคุณ คุณเล่นอายัดบัตรลูกแบบนี้ แล้วลูกจะเอาอะไรกิน"
"เอาอะไรกินเหรอ เดี๋ยวหิวก็คงกลับมาเองนั้นล่ะ ทันทีที่กลับมานะผมจะจับแต่งงานให้เร็วที่สุด"
"ที่ลูกหนีออกจากบ้านเพราะต้องแต่งงาน คุณยังจะจับลูกแต่งงานอีก งั้นฉันขออย่าให้คุณเจอลูก และขอให้ลูกเอาลูกเขยมาฝากคุณด้วย" วาดฝันตวาดเธอรีบเดินออกไปจากบ้านจักรกำหมัดแน่น
"ผมไม่รับ ลูกเขยของผมจะต้องรวย มีเงินมีทอง ไม่ใช่ไก่กา ผมไม่มีวันรับเป็นลูกเขยแน่นอน"
"แต่ฉันรับ สมัยนี้เงินสำคัญก็จริง แต่มีเงินล้นฟ้าใช่ว่าจะมีความสุข มีแต่ทุกข์ความสุขไม่เคยมีถ้าลูกฉันมีความสุขต้องให้จนฉันก็ถือว่าผู้ชายคนนั้นเป็นลูกเขยฉัน"
"ลูกไม่รักดี"
ภายในห้องพักเล็กๆบิ๊กนอนดูละครข้างๆเขาคือจิ้มลิ้มที่นอนซบหน้าอก จิ้มลิ้มแอบมองบิ๊กที่กอดเธอเมื่อเห็นว่าเขากำลังจะเผลอหลับฝ่ามือเล็กค่อยๆลูบไล้ไปตามร่างกายของเขา ริมฝีปากเล็กหอมไปที่แก้มของเขา บิ๊กครางพอใจในลำคอเขาค่อยๆลืมตาขึ้นเมื่อถูกรบกวน
"ทำไมไม่นอนหืม" ฝ่ามือหนาฟาดไปที่ก้นสวยหนึ่งทีจิ้มลิ้มขยับขึ้นคร่อมเขา
"จะนอนได้ไง ยังไม่ได้กินพี่บิ๊กเลย" เธอกระซิบบอกเขาเสียงแหบพร่าบิ๊กสะท้านเมื่อเธอขยับสะโพกให้เนินสวาทสวยเสียดสีกับแก่นกายของเขา
"อ๊ะอ๊าจิ้มลิ้ม อ๊าอย่ายั่วพี่เราไม่ค่อยสบายอยู่" เขากัดฟันกรอดจิ้มลิ้้มส่ายหน้าเธอโน้มหน้าลงไปจูบกับเขาอย่างดูดดื่ม
"หนูหายดีแล้ว ถ้าพี่ไม่เชื่อจะกินพี่บิ๊กให้ดู" บิ๊กขมวดคิ้ว ก่อนที่ร่างกายของเขาจะเกร็งเสียวเมื่อริมฝีปากเล็กจูบไปตามลำคอเลื่อนลงมาจนถึงหน้าอกแกร่งเธอตวัดลิ้นเลียหัวนมชมพู
"อ๊ะอ๊าแสบนักนะ" จิ้มลิ้มยิ้มให้เขาเธอลากลิ้นลงมาจนถึงหน้าท้องซิคแพคของเขา บิ๊กเริ่มหายใจไม่ทั่วท้องเมื่อมือเล็กจับแก่นกายของเขา บิ๊กสบตากับจิ้มลิ้มด้วยใบหน้าที่แดงกรำเพราะเขินเขาสะท้านครางเสียวเมื่ิอเธอลากลิ้นเลียแก่นกายของเขา
"อ๊ะอ๊าเสียว"
จิ้มลิ้มยิ้มมุมปากเธออ้าปากดูดแก่นกายของเขาเข้าไปปากก่อนจะขยับปากรูดขึ้นลงช้าๆแล้วเปลี่ยนเป็นรวดเร็ว บิ๊กยื่นมือไปลูบแก้มเล็กเขาเกลี่ยผมที่ตกลงมาปิดปังใบหน้าสวยออกอย่างอ่อนโยน ยิ่งได้เห็นริมฝีปากเล็กกำลังครอบครองแก่นกายของเขา ก็เขินอายยกมือขึ้นมาปิดหน้าตัวเองจิ้มลิ้มหัวเราะ
"พี่บิ๊กจ๋า มองหนูหน่อยสิวันนี้หนูจะกินพี่บิ๊กคนหล่อ กี่น้ำดีนะ"
ลิ้นเล็กตวัดเลียแก่นกายใหญ่ยิ่งได้ยินเสียงครางเสียวของเขาก็ยิ่งได้ใจ บิ๊กเลื่อนมือไปลูบก้นเล็กก่อนที่เขาจะบีบขยำจนมันแดงด้วยฝ่ามือของเขา
"อ๊ะอ๊า มะไม่ไหวแล้วอ๊ะๆพี่จะแตกอ๊า" จิ้มลิ้มที่ได้ยินก็เร่งอมให้เร็วขึ้นบิ๊กสะท้านร่างกายเกร็งเสียว ก่อนที่เขาจะกระตุกเกร็งแตกข้างในปากของเธอ บิ๊กเลื่อนมือมากดศีรษะเล็กไว้แน่นเขายกสะโพกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเด้งสะโพกซอยถี่
- ผู้เขียน
