"หมูอะไรจะน่ารักขนาดนี้ นึกถึงลูกบ้างซิ" บิ๊กบอกจิ้มลิ้มก่อนที่เขาจะส่ายหัวไปมา จิ้มลิ้มรู้ว่าเขากำลังฝืนเพราะความจริงควรเป็นเธอที่แพ้ท้องอาเจียน แต่นี้กับเป็นเขาที่แพ้แทนเธอ แถมได้กลิ่นอะไรก็ไม่ได้อาเจียนและเหม็นไปหมดจนเธอต้องรีบพาเขากลับมาห้องและทันทีที่มาถึงห้อง บิ๊กว่าที่คุณพ่อที่แพ้ท้องแทนเมียก็คว้ายาดมขึ้นยัดจมูกนอนหมดแรงอยู่บนที่นอนจิ้มลิ้มที่เห็นก็อดหัวเราะไม่ได้
"หมดแรงแล้วเหรอพี่บิ๊ก ไหวรึเปล่า"
"ขอพี่นอนพักสักครึ่งชั่วโมงนะจ๊ะเดี๋ยวจะลุกไปทำอาหารให้หนูกับลูกกินตอนนี้พี่ไม่ไหวโลกมันหมุนรอบตัวพี่ไปหมดแล้ว"
"หนูทำเองได้พี่นอนพักไปก่อน" จิ้มลิ้มขยับเข้าไปหอมแก้มบิ๊กที่หลับไปแล้ว เธอลุกเข้าครัวทำอาหารเพื่อรอให้ตื่น ครึ่งชั่วโมงต่อมาบิ๊กลืมตาตื่นขึ้นเขาค่อยๆลุกก่อนจะแอบหอมแก้มจิ้มลิ้มที่กำลังทำอาหารอยู่หน้าโดยที่ไม่อายสายตาของคนที่กำลังมองมา
"วันนี้หนูทำอะไรให้พี่กินจ๊ะ"
"ต้มยำ
