MAFIA X DOCTOR 01 หมอมินิเท่านั้น

1373 คำ
อาทิตย์ต่อมา... สนามบิน "สวัสดีครับท่านคิลเลอร์!!" คิลเลอร์ลงจากเครื่องบินส่วนตัวหลังจากที่ไปทำงานที่บลูไนเสร็จแล้ว วันนี้เขาเลยจะแวะไปหามินิหน่อยหลังจากวันนั้นเขากับเธอก็ไม่ได้คุยกันอีกเลย "อืม ไปคลินิกหมอมินิ" คิลเลอร์พูดแล้วเดินนำลูกน้องที่มากกว่าสิบคนที่มาอารักขาเขาเพราะว่าเขาเป็นมาเฟียเพราะงั้นเลยต้องมีคนตามเสมอเพราะว่ามีคนต้องการฆ่าเขาอยู่เยอะ "วันนี้คลินิกปิดครับ" อาชามือขวาของคิลเลอร์รายงาน "ไปไหน?" เขาคิ้วขมวดทันทีเพราะว่ามินิไม่เคยปิดคลินิกเลย "ได้ข่าวไปงานวันเกิดลูกชายของเพื่อนท่านมนตรีครับ" ท่านมนตรีคือพ่อของมินินั่นเอง "เหอะ!!จะจับคู่ให้ยัยนั่นอีกแล้วละสิ!" เขารู้สึกหัวเสียนิดหน่อยที่พ่อของมินิจองแต่จะหาผู้ชายให้มินิ เขารู้ว่าพ่อของมินิไม่อยากให้เขาและเธอมีความสัมพันธ์กันเพราะเขาคือมาเฟีย และอีกอย่างคือทั้งคู่โตมาพร้อมกันรวมทั้งปุณณ์ด้วยท่านมนตรีเลยวางตัวของเขากับมินิเป็นเพียงพี่น้องเท่านั้น... แต่ใครอยากเป็นพี่น้องกันละ??? ทั้งคู่ข้ามเส้นนั้นมาตั้งสามปีแล้ว "งานจัดที่ไหน?" ปึก!! คิลเลอร์ถามขณะกำลังขึ้นรถ "ที่บ้านของเพื่อนท่านมนตรีครับ" "บ้านเลยเหรอ?" "ครับ" "ช่างเถอะ ปล่อยไปก่อน" "แล้วจะไปไหนดีครับ?" อาชาถาม "คอนโดฉันจะไปรอยัยนั่นที่นั่น..." "ครับ ท่านคิลเลอร์" อาชาเป็นเพียงหนึ่งคนที่รู้เรื่องของทั้งคู่เพราะว่าคิลเลอร์จะให้อาชาติดตามมินิอยู่ตลอดและรายงานเรื่องเกี่ยวมินิให้เขาฟังเพราะงั้นอาชาจะรู้ก็ไม่แปลกแต่เขาจะไม่พูดอะไรทั้งนั้นและทำเหมือนว่าไม่รู้อะไร ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน ตรู๊ดดดด~ เมื่อรถเคลื่อนที่คิลเลอร์ก็โทรศัพท์หามินิทันที (ฮะฮัลโหล?) ปลายสายรับเสียงหอบ "เป็นอะไรทำไมเสียงเป็นแบบนั้น?" คิลเลอร์ถามอย่างสงสัย (พอดีว่ากำลังเดินออกมาจากงาน ข้างในเสียงมันดัง...พี่กลับมาแล้วเหรอ?) มินิถามอย่างรู้ทันถ้าเขากลับมาจะโทรหาเธอทันทีหรือไม่ก็ไปหาที่คลินิก "ได้ข่าวปิดคลินิกงานวันเกิดหมามันสำคัญมากเหรอ?" (วันเกิดอะไรนะ???) "หมาที่พ่อเธอให้ไปดูตัวไง?" น้ำเสียงของคิลเลอร์หงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด (พูดจาดี ๆ หน่อยรู้ว่าไม่มีมารยาทแต่พี่ไม่ควรพูดถึงคนอื่นที่ไม่รู้จักแบบนี้นะ) "ไม่ต้องมาสั่งสอนฉัน เลิกงานเลี้ยงนั่นแล้วมาหาที่คอนโดด้วย" (ไปไม่ได้) "ทำไมไม่ได้?" เสียงคิลเลอร์แข็งทันทีเมื่อมินิขัดใจเขา (พ่อให้ไปนอนบ้านวันนี้...) "เรื่องของพ่อเธอดิ" (เฮ้อออ!!ท่าทางจะพูดไม่รู้เรื่องแล้วงั้นแค่นี้ก่อนนะ) "จะวางสายใส่ฉันเหรอวะ??!" (เออ!) ติ๊ด!! และมินิก็วางสายไปทันทีอย่างไม่เกรงกลัว "ยัย...!! ยัยบ้า!! อีหมอเอ๋อ!!" "ท่านคิลเลอร์ครับ..." ในขณะที่คิลเลอร์กำลังหงุดหงิดอาชาก็เรียกเขาขึ้นมาพร้อมกับมองกระจกหลัง "อะไรวะ?" "มีคนตามรถของพวกเรามาสักพักแล้วครับ" อาชาพูดด้วยท่าทางปกติไม่ได้ตื่นเต้นอะไรเพราะมันเป็นเรื่องปกติที่พวกเขาต้องเจออยู่แล้ว "กี่คันกี่คน?" หมับ!! คิลเลอร์เองก็ถามกลับไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งพร้อมกับเอาปืนขึ้นมาเช็ด "สามคัน...ประมาณ 12 คนครับ" "เหอะ!!มาซะเยอะเลยแต่ต่อให้เยอะถ้าฝีมือกระจอกก็ตายห่าอยู่ดี" คิลเลอร์ยิ้มเยาะ "เอายังไงดีครับ?" "จัดการมันซะ..." ครืนนนน!! ปัง! ปัง! ปัง! คิลเลอร์เปิดกระจกรถก่อนจะเอาตัวออกไปและยิงรถที่ตามมาก่อน เขามันบ้าบิ่นไม่กลัวอะไรอยู่แล้วเพราะงั้นเขาเลยกล้าที่จะเสนอหน้าออกหน้าต่างมาและยิงใส่พวกนั้นไป ปัง! ปัง! ปัง! ฝั่งนั้นเห็นว่าคิลเลอร์เริ่มก่อนก็รีบยิงสวนกลับไปบ้าง โดยรถคันอื่นก็เกิดการปะทะเช่นกัน "ขับดีๆไอ้อาชากูจะเด็ดหัวมัน..." แกร๊ด! คิลเลอร์เปลี่ยนจากปืนสั้นเป็นสไนเปอร์แทนก่อนจะเล็งและยิงหัวของศัตรูร่วงไปทีละคน ฟิ้วววว!!ฟิ้วววว!ฟิ้วววว!! เอี๊ยดดดดดด!!โครม!!ตู้มมมมมมม!!รถของศัตรูเสียหลักพลิกคว่ำและระเบิดในเวลาต่อมา "ไอ้อาชาเดี๋ยวบอกคนของเราให้เอาศพพวกนั้นส่งคืนเจ้านายมันด้วยนะ" "ครับท่านคิลเลอร์แต่ว่าไม่เป็นอะไรเหรอครับนั่น...เหมือนจะโดนยิงที่แขนนะครับ" อาชามองเห็นเลือดที่ไหลอาบแขนของคิลเลอร์ "แค่นี้ไม่ตายหรอก" "ให้พาไปโรงพยาบาลก่อนไหมครับ?" อาชาถาม "มึงก็รู้ว่ากูให้มินิทำคนเดียวจะไปโรงพยาบาลเพื่อ?!" "เอ่อ แต่ว่าวันนี้หมอมินิไม่ว่าง..." "ถ้ามึงบอกว่ากูโดนยิงมีเหรอที่มินิจะไม่มาอะ?" "แผนท่านให้โดนยิงหรือเปล่าครับ?" อาชาถามอย่างรู้ทัน "ปัญญาอ่อนทำไมกูต้องยอมให้ตัวเองโดนยิงเพื่อเจอยัยนั่นด้วยละ?" คิลเลอร์บอก "แล้วผมพูดเหรอครับว่าที่ท่านคิลเลอร์โดนยิงเพราะอยากเจอหมอมินิ?" "มึงกวนตีนกูเหรอ???" ปึก!! คิลเลอร์ถีบเบาะของอาชา "เปล่าครับ" "โทรบอกมินิว่ากูโดนยิง" บ้านหมออานพ "ได้ข่าวว่าหมอมินิคลินิกเพื่อประชาชนที่ไม่มีเงินเหรอครับเป็นเรื่องที่น่าชื่นชมจริง ๆ เลย" "ขอบคุณค่ะคุณลุงแต่มันก็ไม่ได้พิเศษอะไรหรอกค่ะ ถ้าจะพูดว่ารักษาแต่ก็แค่บางคนที่ไม่มีเงินจริง ๆ เท่านั้น ส่วนบางคนก็ยังเก็บเงินปกติค่ะ มิยังไม่มีกำลังจะไปซัพพอร์ตพวกเขาขนาดนั้นหรอกค่ะ" มินิตอบกลับเพื่อนของพ่อไปหรือพ่อเจ้าของงานวันนี้ "แค่นี้ก็ดีมากแล้วละครับหมอมินิเพราะเราไม่สามารถช่วยใครได้ทุกคน" ปอนด์พูดกับมินิหรือเจ้าของงานวันนี้นี่เอง "ให้ปอนด์ช่วยไหมละเขาก็ทำงานเกี่ยวกับอาสาเยอะเหมือนกัน" อานพได้จังหวะรีบเชียร์ลูกชายตัวเองทันที "เอ่อ..." "ก็ดีนะมิลอง..." Rrrrrr "ขอโทษนะคะคุณพ่อมีโทรศัพท์เข้าพอดี" ท่านมนตรีกำลังจะช่วยเชียร์เสียงโทรศัพท์ของมินิก็ดังขึ้นมา "ไปรับสายเถอะ" "ขอตัวสักครู่นะคะ" มินิรีบเดินออกมาและเบอร์ที่ขึ้นก็เป็นของอาชานั่นทำให้เธอรู้สึกใจไม่ดีเลยเพราะถ้าอาชาโทรมาเองนั่นหมายความว่าต้องเกิดเรื่องอะไรสักอย่างกับคิลเลอร์แน่นอน "ค่ะ คุณอาชา" (หมอมินิช่วยด้วยครับ! ท่านคิลเลอร์โดนยิงครับ!) "พาไปโรงพยาบาลสิคะ!" เธอบอกเขา (หมอมินิก็รู้นิครับว่าท่านคิลเลอร์ไปโรงพยาบาลไม่ได้...แถมท่านเองก็ไม่ยอมให้ใครทำแผลด้วยถ้าไม่ใช่หมอมินิช่วยด้วยเถอะครับ) "เฮ้อออ! งั้นพาไปที่คลินิกเลยค่ะเข้าประตูหลังนะคะ" (ครับหมอ) ติ๊ด! พรึ่บ! มินิวางสายและกำลังหันหลังก็เจอท่านมนตรียืนอยู่ "เกิดอะไรขึ้น?" ท่านมนตรีถามลูกสาว "เอ่อ พี่คิลเลอร์เกิดเรื่องนิดหน่อยน่ะค่ะมิต้องไปดู" เธอบอกพ่อไป "ถ้าไปช่วยในฐานะพี่ชายก็ได้นะ แต่อย่าช่วยในฐานะอื่น..." ท่านมนตรีมองอย่างจับผิดมินิกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก "เพราะเห็นเป็นพี่ชายไงคะ...เลยต้องไปช่วยปล่อยให้ตายไม่ได้" "อืม งั้นก็ไปเถอะ แล้วโทรมาบอกด้วยว่าเป็นยังไงบ้าง?" "ค่ะ คุณพ่องั้นมิไปก่อนนะคะ" มินิยกมือไหว้พ่อก่อนจะรีบออกมาจากบ้านที่จัดงานวันเกิด หมับ! "จะกลับแล้วเหรอ?" มินิกำลังเดินหากุญแจรถปอนด์ที่ตามเธอมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ก็คว้ามือเธอและถาม "ค่ะ พอดีว่ามีคนไข้ฉุกเฉินขอตัวก่อนนะคะ" "ให้ผมขับให้ไหมครับขับเองอันตรายนะครับ ยิ่งรีบ ๆ แบบนี้" "ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณมาก" มินิปฏิเสธเสียงแข็งและเดินออกมาจากตรงนั้นเลยเพื่อไปคลินิกของเธอ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม