และแล้วฉันก็มาอยู่ที่คฤหาสน์บ้านปลาทองแห่งนี้อีกครั้ง พอลงจากรถได้ก็เห็นคุณหญิงปรางค์ในชุดเดรสสีแดงสด ทำผมตีกระบังโต้ลมเดินรี่เข้ามายังฉันแต่ไกลๆ สาบานได้เลยว่าถ้าฉันเป็นกระทิง คงขวิดคุณหญิงนี่ม้วยมรณาไปแล้ว = =; อย่างนั้นก็เถอะ ต้องมารยาทดีไว้ก่อน ฉันรีบยกมือขึ้นไหว้ประหนึ่งนางสาวไทย พร้อมส่งยิ้มหวานไปให้
“สวัสดีค่ะคุณหญิง”
“อืม สวัสดี เธอคงอ่านข้อมูลเกี่ยวกับลูกชายฉันเรียบร้อยแล้วสินะ”
คุณหญิงปรางค์พยักหน้ารับไหว้แบบไม่ใส่ใจนัก ก่อนจะถามคำถามที่ทำให้ฉันสะดุ้งเล็กน้อย
“อ๋อ...ค่ะ อ่านเรียบร้อยแล้วค่ะ คุณหญิงไม่ต้องห่วง ข้อมูลน้องพอร์ชนี่หนูเมมโมรี่ไว้ในหัวทุกประการแล้วค่ะ”
ฉันโกหกจ้า! โกหกหน้าระรื่นด้วยเถอะขอบอก =w=; อ่านซะที่ไหนกันเล่า แค่หน้าสองหน้าก็เอียนจะแย่ แต่เพื่อเงินและงานก็จำเป็นต้องไหลไปตามน้ำล่ะนะ
“งั้นก็ดี ตามมาสิ ฉันจะพาไปแนะนำตัวกับพอร์ช”
ว่าจบคุณหญิงปรางค์ก็เดินนำ
