คุณหญิงปรางค์หยิบสัญญาหลังจากที่ฉันบรรจงเซ็นชื่อเรียบร้อยแล้วขึ้นมาดู ยิ้มพรายเล็กน้อยอย่างพอใจแล้วส่งให้ธามนำไปเก็บ
“ดีมาก ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เริ่มงานได้เลยนะละอองฟอง...”
หลังจากตกลงปลงใจทำสัญญาจ้างงานกับเจ้าของเครือโรงแรมแกรนด์เซบาสเตียนเรียบร้อยแล้ว ธามก็มาส่งฉันที่หอพัก พร้อมกับแฟ้มข้อมูลเกี่ยวกับนักเรียนคนใหม่ของฉันอีกเล่มเบ้อเร่อ แถมกำชับให้ฉันอ่านทั้งหมดให้จบก่อนที่จะไปสอนพรุ่งนี้
ให้ตายเถอะ! นี่มันงานติวเตอร์แน่หรือเนี่ย! = =;;
แต่ก็ได้แค่บ่นคนเดียวล่ะนะ รับเงินค่าเสียเวลามาก็แล้ว เซ็นสัญญาไปก็แล้ว คงทำอะไรไม่ได้นอกจากตั้งหน้าตั้งตาอ่านอย่างจำใจ ดูสิ... รูปก็ไม่มีให้ มีแต่ข้อมูลสรรเสริญเยินยอ น่าเบื่อชะมัด!
“ชื่อน้องพอร์ช ความสามารถพิเศษคือเล่นเปียโน ไวโอลิน ตีกอล์ฟ เทนนิส บลาๆๆ ชอบแมว ไม่ชอบหมา ชอบกินสุกี้ไม่ใส่ก้านผักกาดขาว... โอ๊ย! เรื่องมากจริงเด็กนี่ = =*”
อ่านได้ไม่เท่
