แม่บ้านสาวพรหมจรรย์
บทที่ 5
หลายวันต่อมา หล่อนกลับมาทำงานได้อีกครั้ง เพราะร่องรอยที่อรุณรัตน์ทิ้งเอาไว้บนใบหน้าจางหายไปจนหมดแล้ว แต่กระนั้นหล่อนก็ยังหลีกเลี่ยงการเผชิญหน้ากับคีแรนเสมอ
“พี่ลำดวนจะขึ้นไปทำความสะอาดชั้นบนเหรอคะ”
หล่อนเดินมาเจอลำดวนที่ทางขึ้นบันไดก็เอ่ยถามด้วยความสงสัย และอยากจะช่วยเหลือ
“ใช่จ้ะ ว่าแต่พราวว่างอยู่หรือเปล่า”
“ว่างค่ะพี่ลำดวน”
ลำดวนระบายยิ้ม
“งั้นช่วยเอาผ้าปูไปเปลี่ยนในห้องของคุณคีแรนแทนพี่หน่อย”
“ให้พราวไปทำอย่างอื่นไม่ได้เหรอคะ”
สีหน้าของหล่อนเต็มไปด้วยความเข็ดขยาด
“ไม่ต้องกลัวหรอก ตอนนี้เพิ่งสี่โมงเย็น คุณคีแรนยังไม่กลับมาหรอก”
มันก็จริงอย่างที่ลำดวนบอก เพราะคีแรนมักจะกลับบ้านดึกดื่นเสมอ และก็กลับมาพร้อมกับผู้หญิงทุกคืน
“งั้นก็ได้ค่ะ”
“ขอบใจจ้ะ”
ลำดวนส่งตะกร้าใส่ผ้าปูเตียงมาให้ หล่อนรีบยื่นมือไปรับมาถือเอาไว้
“เอาสีน้ำเงินนะพราว คุณคีแรนกำช
