หลังจากพาวินเซนต์กลับมาจากสวนสนุก เขาก็เฝ้ารอการกลับมาของพะแพงอย่างร้อนรน แต่จนแล้วจนรอดก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงาของหล่อน
“หายหัวไปไหนของเธอ แพตตี้”
เขาเดินกลับไปกลับมาราวกับหนูติดจั่น ในใจเต็มไปด้วยไฟร้อนๆ และก็อดก่นด่าตัวเองไม่ได้ ที่ปล่อยให้พะแพงกลับบ้านคนเดียว
“ป้ามิเชลล์ แพตตี้กลับมาหรือยังครับ”
“ยังเลยค่ะนายน้อย”
“บ้าจริง ไปมุดหัวอยู่ที่ไหนเนี่ย!”
เขาสบถอย่างหัวเสีย ในใจอัดแน่นไปด้วยความรู้สึกมากมาย โกรธ โมโห และก็เป็นห่วง ใช่...ถ้าพะแพงเป็นอะไรไป เขาจะทำยังไง เขาจะอยู่ยังไง
“แล้ว...ทำไมเธอไม่กลับมาพร้อมกับนายน้อยล่ะคะ” ในที่สุดป้ามิเชลล์ก็ถามสิ่งที่ค้างคาใจออกมา
เดมอนขบกรามแน่น ก่อนจะหันไปเผชิญหน้ากับเจ้าของคำถาม “ผมโมโหเธอ ก็เลยไล่ให้เธอกลับบ้านเอง”
“โธ่ นายน้อย...”
“ผมรู้ว่าผมเอาแต่ใจเกินไป ดังนั้นป้ามิเชลล์อย่ามาตอกย้ำผมเลยนะครับ” ในจังหวะที่เดมอนกำลังพูดอยู่กับป้ามิเชลล์
