ช่วงบ่ายวินเซนต์วิ่งเข้ามาหาหล่อน และบอกว่าอยากไปดูหนังนอกบ้าน หล่อนจึงต้องโทรไปขออนุญาตจากเดมอน แต่โทรหลายครั้งเขาก็ไม่รับสาย จนกระทั่งครั้งสุดท้ายโทรศัพท์ของเดมอนก็ถูกกดรับแต่เสียงที่ตอบกลับมาไม่ใช่เสียงของเขา แต่เป็นเสียงของ...
“คุณวิคกี้...” หล่อนครางออกมาด้วยเสียงเบาหวิว หัวใจมีรูกลวงขนาดใหญ่ ความโหวงเหวงขนาดใหญ่แล่นเข้ากระแทกอย่างรุนแรงจนแทบล้มครืน
“นั่น ใช่คุณแพตตี้หรือเปล่าคะ”
วิคตอเรียถามกลับมาเสียงสดใสและเป็นมิตร จนหล่อนอดรู้สึกละอายใจที่คิดอิจฉาหญิงสาวไม่ได้
“เอ่อ...ค่ะ แพงเองค่ะ”
“เดมอนเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ เดี๋ยวออกมาแล้ววิคกี้จะรีบบอกให้โทรหาคุณแพตตี้ทันทีเลยนะคะ”
เข้าห้องน้ำ...
หล่อนทวนคำของวิคตอเรียทั้งน้ำตา
“เอ่อ ไม่ต้องหรอกค่ะคุณวิคกี้ แค่รบกวนคุณวิคกี้เรียนนายน้อยว่าแพงขออนุญาตพาหมูวินออกไปดูหนังแค่นั้นก็พอค่ะ”
“แค่ไปดูหนังต้องโทรมาขออนุญาตกันเลยเหรอคะ ไม่ยักกะรู้น
