"คุณป้าจำครีมได้ใช่ไหมคะ" คนตัวเล็กเอ่ยถามอย่างมีความหวัง สายตาของเวลาที่มองมา มันเหมือนกับว่าท่านกำลังพยายามค้นหาอะไรบางอย่าง
"คุณป้าคะ..."
"ออกไปให้หมด!" คนบนเตียงเอ่ยบอกเสียงเรียบ ทุกคนภายในห้องต่างหลุดอาการเลิ่กลั่กออกมาตามๆ กัน
"คุณเวลาคะ..."
"ฉันบอกให้พวกคุณออกไปจากห้องนี้ ฉันมีเรื่องจะคุยกับเด็กคนนี้ตามลำพัง" ทั้งพยาบาลและผู้ช่วยพยาบาลมองหน้ากันทันที อาจจะเป็นเพราะว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ทุกคนยังคงจำได้
"คุณเวลาสามารถคุยกับคุณครีมได้ตามสบายเลยนะคะ ดิฉัน..."
"ฉันบอกให้พวกคุณออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้ อย่าทำให้ฉันต้องอารมณ์เสียไปมากกว่านี้นะ!" ทั้งน้ำเสียงและแววตาถือว่าเด็ดขาด ผู้ช่วยพยาบาลหันมามองหน้าเธอด้วยความหนักใจ สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะพยักหน้าให้คนทั้งสอง และยืนยันว่าเธอสามารถอยู่ในห้องเพียงลำพังกับคุณป้าเวลาได้
แม้ที่ผ่านมาท่านจะเคยทำให้เธอเห็นว่าตอนที่เธออยู่ใก
