นรภัทรก้าวออกจากบ้านเดินไปเปิดประตูรั้วด้วยสีหน้าเรียบเฉย ปราศจากอาการยินดียินร้าย ทำเอาสีหน้าประดับด้วยรอยยิ้มหวานหยดของดาราสาว ที่ยืนรออยู่ข้างรถจืดเจื่อนลง แต่ยังนึกปลอบใจตัวเองว่าอีกฝ่ายคงยังโกรธเรื่องเก่าก่อนอยู่ ดังนั้นตอนนี้สิ่งที่ควรทำคือพูดน้ำเสียงออดอ้อนออเซาะ ซึ่งเธอรู้ดีว่าเจ้าตัวมักจะใจอ่อนลงเสมอเมื่อเจอไม้นี้เข้า
“ภัทรทำหน้าเหมือนไม่ดีใจที่เจอดาด้าเลยนะคะ ทั้งที่ดาด้าคิดถึงภัทรจะแย่แล้ว”
คนถูกต่อว่าจุดรอยยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่ง ดวงตาคมจ้องหน้าคนถามนิ่งๆ
“จะให้ผมพูดความจริงหรือเปล่าล่ะ”
พิมพ์มาดาอึ้งไปชั่วขณะหนึ่ง เพราะไม่เคยเจอคำพูดและสายตาเย็นชาเช่นนี้จากชายหนุ่มอดีตคนรัก แต่ยังคิดเข้าข้างตัวเองเช่นเดิมว่า อีกฝ่ายคงยังโกรธเธออยู่นั่นแหละถึงได้แสดงท่าทางเช่นนี้ออกมา จึงทำเป็นลืมคำพูดที่ได้ยิน แล้วถามเสียงอ่อนหวาน
“แล้วภัทรจะไม่ชวนดาด้าเข้าบ้านหรือคะ”
“ตามมารยาทก็ควรต้องช
