“ขอบคุณมากครับคุณพริม”
พูดพลางก็ส่งเค้กกล่องใหญ่ให้หญิงสาวแล้วหันไปจ้องหน้าผู้เป็นเพื่อน
“ที่ข้าเห็นคืออะไรหรือไอ้ภัทร”
“อะไรของเอ็งที่เห็นไอ้หมอ” คนถูกถามย้อนถามเสียงเคร่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ ทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอย่างไร
“อย่ามาทำเฉไฉตีสีหน้าไม่รู้ไม่ชี้เลยไอ้ภัทร เอ็งไม่ใช่ดาราทำไม่แนบเนียนหรอกว่ะ ตอบข้ามาซะดีๆ ว่าที่ข้าเห็นเมื่อกี้น่ะหมายความว่าไง”
“ที่เอ็งเห็นน่ะเป็นอุบัติเหตุ”
คำตอบดังกล่าวเรียกเสียงหัวเราะก๊ากใหญ่
“อุบัติเหตุรักหรือเปล่าวะถึงได้ประจวบเหมาะซะขนาดนั้น...” คนพูดพูดยังไม่ทันจบก็ได้ยินเสียงรถยนต์แล่นมาจอดหน้าประตูรั้ว “แล้วนั่นรถใครมาจอดวะ”
“น่าจะเป็นรถพี่บุษข้าจำเสียงได้”
นรภัทรพูดยังไม่ทันขาดคำประตูรั้วก็ถูกเลื่อนออก ซึ่งถ้าไม่ใช่คนสนิทก็จะไม่กล้าทำเช่นนี้
“เฮ้ย...นั่น”
คนร้องเฮ้ยขึ้นมาคือนายแพทย์หนุ่ม เมื่อเห็นหน้าของหญิงสาวที่ก้าวลงมาจากฝั่งผู้โดย
