เสียงอุทานที่ได้ยินทำเอาพริมาตกใจ จนต้องทิ้งตัวลงไปเช่นเดิมหมดเรี่ยวแรงที่จะลุกขึ้น ก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ด้วยความเซ็งระดับสุด
คุณหมอนะคุณหมอ! มาตอนไหนไม่มาดันมาตอนเธอตกอยู่ในสถานการณ์กระอักกระอ่วนเช่นนี้
“เอ็งอย่ามัวแต่ร้องเฮ้ยไอ้หมอ” นรภัทรด่าเพื่อน “ช่วยพยุงคุณพริมให้ลุกขึ้นจากตัวข้าทีเหอะวะ อึดอัดแล้วหนักจะแย่อยู่แล้ว”
คำพูดของนรภัทรทำเอาพริมาต้องส่งค้อนให้อย่างเหลืออด เพราะเหมือนคำพูดของเธอตอนต่อว่าเขาราวกับก๊อปปี้กันมาไม่มีผิด นึกอยากจะแกล้งนอนอยู่อย่างนี้ให้เจ้าตัวอึดอัดและหนักอย่างที่พูดนัก แต่พอมาคิดว่าทำไปก็เป็นฝ่ายเสียเปรียบทั้งขึ้นทั้งล่อง เดี๋ยวอีกฝ่ายจะนึกว่าเธอชอบ แล้วเอามาพูดค่อนว่าให้เจ็บใจภายหลังอีก
ก็คงตรงกับความหมายของสำนวนไทยที่ว่า พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง
เมื่อคิดดังนั้นโดยไม่ต้องรอให้ใครมาช่วย หญิงสาวก็กลิ้งพาตัวเองลงไปนอนบนพื้น กลบเกลื่อนอาการด้วย
