ลินด์เตรียมตัวและรอเวลาตามที่รามสูรบอกไว้ มือเล็กถือสมุดจดบันทึกและปากกาหนึ่งด้ามเผื่อไว้จดและตอบคำถามประจำวัน เมื่อถึงเวลาเธอจึงออกไปพบเขา
ร่างอรชรเดินเข้ามาในส่วนของห้องทานอาหารของรีสอร์ต มีมุมนั่งชิลหรือพบปะพูดคุยกันทั้งมุมส่วนตัวและส่วนรวม
แน่นอนว่าเขาต้องอยู่ที่มุมส่วนตัวแน่นอน หญิงสาวจึงมุ่งหน้าไปโซนตรงนั้นทันที
ใบหน้าสวยมีรอบยิ้มประดับเมื่อเห็นชายหนุ่มนั่งอยู่ไกลๆ ขณะที่เธอเดินใกล้เข้ามามากขึ้นเรื่อยๆ รอยยิ้มก็เริ่มจางลง เมื่อคนที่เขาต้องมาพบวันนี้คือ แมทธิว...
รามสูรสังเกตใบหน้าสวยเริ่มซีดลงและดูหวาดระแวง ถึงเธอจะยิ้มออกมาแต่รอยยิ้มพวกนั้นไม่สามารถปกปิดความรู้สึกนั้นได้เลย
แมทธิวยกยิ้มอย่างน่าสมเพชให้ลินด์ครู่หนึ่ง เมื่อสัปดาห์ก่อนดัสตินเพื่อนของเขาโวยวายอารมณ์เสียเพราะผู้หญิงที่มันจ้องเอาไว้ลาออกจากงานและตามหาเธอไม่เจอ ที่แท้...
“ลินดา มานั่งตรงนี้” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกให้
