ลินด์ยังคงถูกเรียกตัวไปสัมภาษณ์งานทุกวัน โดยแต่ละวันเธอต้องตอบคำถามที่ยากจนเกินความสามารถไปมากโข กลับถึงที่พักทุกคืนเธอต้องพยายามหาคำตอบเพื่อไปตอบเขาในเช้าวันถัดไป
หญิงสาวยืนอยู่หน้าประตูห้องทำงานสีดำสนิท ก่อนจะได้ยินเสียงประตูปลดล็อกอัตโนมัติจากคนด้านใน
สายตาคมมองร่างอรชรสวมกระโปรงสั้นเหนือเข่าสีขาวเสื้อไหมพรมสีครีมและมีเสื้อโคตยาวเกือบถึงข้อเท้าสวมทับอีกที จมูกเล็กแดงชมพูเหมือนริมฝีปากยิ่งเพิ่มความน่ารักน่าเอ็นดู
“สวัสดีค่ะ ลินด์ออกไปรอข้างนอกนะคะ” ลินด์ก้มโค้งทักทายอย่างมีมารยาทก่อนจะหมุนตัวกลับไปนั่งรอด้านนอกเมื่อเห็นว่าคุณรามคุยงานกับคุณเจคอบอยู่
“ข้อมูลจากประเทศไทย คุณลินด์กับแมทธิวไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกันเลยครับ” เจคอบรายงานต่อ เขาพยายามหาความเกี่ยวข้องระหว่างลินด์และแมทธิวแล้ว แต่ระหว่างสองคนนั้นกลับไม่มีอะไรที่เชื่อมโยงหรือเกี่ยวข้องกันเลย ลินด์เป็นแค่เด็กกำพร้าถูกเก็บมาเลี้ยงก่
