“เชื่อฉันนะเด็กดี”
คนตัวเล็กพยักหน้าพลางมองด้วยสายตาอ้อนวอน ท่อนเอ็นลำใหญ่ดุนดันบริเวณหน้าท้องน้อยของเธอเมื่อเขาทิ้งตัวทาบทับลง
“คุณราม...”
“ไม่เป็นไร มันไม่เป็นไร”
ประคองศีรษะเล็กจุมพิตริมฝีปากนุ่มเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ ก่อนจะยันตัวขึ้นเล็กน้อยจับขาเรียวชันขึ้นก่อนจับแก่นกายใหญ่จ่อกลีบกุหลาบ ถูไถร่องรูเล็กเพื่อเปิดทางจนน้ำหวานล้นเอ่อก่อนจะค่อยๆ ดันปลายหัวเข้าไป
“ฮึก..ก...” เสียงหวานเอ่ยราวกับจะร้องไห้ คิ้วสวยขมวดชนกันเพราะความเจ็บค่อยๆ คลืบคลานเข้ามาทีละนิด
“อย่าเกร็ง อ้าขาออกกว้างๆ”
รามสูรกัดกรามดังกรอดกับความคับแน่นที่รัดรึงเพียงแค่ปลายหัวหยัก อยากจะดันเข้าพรวดเดียวก็กลัวเจ็บกว่าเดิม เขาไม่อยากรุนแรงกับครั้งแรกของเธอ
หญิงสาวเชื่อฟังและทำตามที่ชายหนุ่มบอก เธอกำหนดลมหายใจเตรียมพร้อมกับความใหญ่โต
“เด็กดี”
จูบซับเหงื่อเม็ดใสตามกรอบหน้า ลากริมฝีปากประทับจูบอ่อนหวาน ซุกใบหน้าเ
